Bawa’t isa sa inyo ay dapat magsuring muli ng inyong buhay-pananampalataya sa Diyos para makita kung, sa paghahabol sa Diyos, ay tunay na naunawaan mo, tunay na naintindihan, at tunay na nakilala mo ang Diyos, kung tunay na alam mo kung anong saloobin ang tinitiis ng Diyos sa iba’t ibang uri ng tao, at kung tunay na nauunawaan mo kung ano ang ginagawa ng Diyos sa iyo at ano ang pakahulugan ng Diyos sa bawa’t kilos mo. Ang Diyos na ito, na nasa tabi mo, gumagabay sa direksyon ng pag-unlad mo, nagtatakda ng tadhana mo, at nagtutustos ng mga pangangailangan mo—sa katapus-tapusan, gaano ang nauunawaan mo at gaano ang totoong pagkakakilala mo tungkol sa Kanya? Alam mo ba kung ano ang ginagawa Niya sa iyo sa bawa’t araw? Alam mo ba ang mga prinsipyo at mga layunin na pinagbabatayan Niya ng bawa’t kilos Niya? Alam mo ba kung paano ka Niya ginagabayan? Alam mo ba ang paraan kung paano ka Niya tinutustusan? Alam mo ba ang mga pamamaraan ng Kanyang pag-aakay sa iyo? Alam mo ba kung ano ang nais Niyang makuha mula sa iyo at ano ang nais Niyang makamit sa iyo? Alam mo ba ang nagiging saloobin Niya pagdating sa iba’t ibang asal mo? Alam mo ba kung ikaw ay isang taong minamahal Niya? Alam mo ba ang pinanggagalingan ng Kanyang kagalakan, galit, kalungkutan, at tuwa, ang mga kaisipan at ideya sa likod ng mga iyon, at ang Kanyang kakanyahan? Alam mo ba, sa kahuli-hulihan, kung anong uring Diyos ang Diyos na ito na pinaniniwalaan mo? Ang mga ito ba at ang iba pang mga tanong na gaya niyan ay ang mga bagay na hindi mo pa kailanman naunawaan o napag-isipan? Sa iyong patuloy na paniniwala sa Diyos, ikaw ba, sa pamamagitan ng tunay na pagpapahalaga at pagdaranas ng mga salita ng Diyos, ay nalinawan na sa iyong maling mga pagkaunawa tungkol sa Kanya? Ikaw ba, matapos tanggapin ang disiplina at pagtutuwid ng Diyos, ay tunay na nagpapasakop at nagmamalasakit? Ikaw ba, sa gitna ng pagkastigo at paghatol ng Diyos, ay nakaalam ng pagiging mapaghimagsik at maka-satanas na kalikasan ng tao at nagkamit ng kaunting kaunawaan tungkol sa kabanalan ng Diyos? Ikaw ba, sa ilalim ng paggabay at pagliliwanag ng salita ng Diyos, ay nagsimulang magkaroon ng bagong pananaw tungkol sa buhay? Ikaw ba, sa gitna ng pagsubok na ipinadala ng Diyos, ay nakaramdam ng Kanyang hindi pagpayag sa mga pagkakasala ng tao at maging kung ano ang Kanyang hinihingi sa iyo at paano ka Niya inililigtas? Kung hindi mo alam kung paano ang magkamali ng pagkaunawa sa Diyos, o kung paano lilinawin ang maling pagkaunawang ito, kung gayon masasabing hindi ka pa talaga nakapasok sa tunay na pakikipag-isa sa Diyos at hindi pa kailanman naintindihan ang Diyos, o kahit papaano masasabing hindi mo kailanman ninais na maintindihan Siya. Kung hindi mo alam kung ano ang disiplina at pagtutuwid ng Diyos, kung gayon tiyak na hindi mo alam kung ano ang pagpapasakop at pagmamalasakit, o kahit papaano hindi ka pa kailanman talagang nagpasakop o nagmalasakit sa Diyos. Kung hindi mo pa kailanman naranasan ang pagkastigo at paghatol ng Diyos, kung gayon hindi mo talaga malalaman kung ano ang Kanyang kabanalan, at lalong hindi magiging malinaw sa iyo kung ano ang paghihimagsik ng tao. Kung hindi ka pa talaga kailanman nagkaroon ng tamang pananaw sa buhay, o tamang layunin sa buhay, kundi nalilito pa at hindi makapagdesisyon tungkol sa iyong magiging landas ng buhay sa hinaharap, maging hanggang sa puntong nag-aalangan kang magpatuloy, kung gayon tiyak na hindi mo pa kailanman tunay na natanggap ang pagliliwanag at paggabay ng Diyos, at masasabi ring hindi ka pa kailanman tunay na natustusan o napunuan ng mga salita ng Diyos. Kung hindi ka pa napasailalim sa pagsubok ng Diyos, malinaw na hindi mo talaga malalaman ang hindi pagpapaubaya ng Diyos sa mga kasalanan ng tao, o hindi mo maiintindihan ang sa kahuli-hulihan ay hinihingi ng Diyos sa iyo, at lalo na, kung ano ang gawain Niya ng pamamahala at pagliligtas sa tao. Gaano man karaming taon na naniwala ang isang tao sa Diyos, kung hindi pa niya kailanman naranasan o nadama ang anuman sa mga salita ng Diyos, kung gayon tiyak na hindi pa niya nilalakaran ang daan tungo sa kaligtasan, ang pananampalataya niya sa Diyos ay tiyak na walang tunay na laman, ang pagkakilala niya rin sa Diyos ay tiyak na wala, at malinaw na wala siyang kamuwang-muwang kung paano magpitagan sa Diyos.
—mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
Ang Kailangang Landas sa Pagkatakot sa Diyos at Paglayo sa Kasamaan
Matakot sa Diyos hindi ibig sabihin ay walang katulad na pagkasindak, pag-iwas, pagdambana o pamahiin. Sa halip, matakot sa Diyos ibig sabihin ay humanga, magtiwala, paggalang, pag-unawa, pagmamalasakit, pagsunod. Ito'y pagtatalaga, pag-ibig, lubos na pagsamba, ganti, pagsukong walang daing.
Kung walang tunay na kaalaman sa Diyos, tao'y hindi maaaring humanga o magtiwala, umunawa, o tunay na magmalasakit o sumunod, ngunit mapupuno ng pangamba at pagkabalisa, puno ng pagdududa, maling pagkaunawa, malamang tumalilis at gustong umiwas. Kung walang tunay na kaalaman sa Diyos, pagtatalaga't ganti hindi mangyayari, at hindi magkakaroon ang sangkatauhan ng pagsamba at pagsuko na tunay, bulag na pagdambana lang, walang iba kundi patay na pamahiin.
Kung walang tunay na kaalaman sa Diyos, tao'y hindi makakalakad sa paraan N'ya, matakot sa Diyos, lumayo sa kasamaan. Sa halip, lahat ng ginagawa nila'y mapupuno ng paghihimagsik at paglaban, puno ng mapanirang-puring bintang, maling mga paghatol tungkol sa Kanya, at masamang asal salungat sa katotohanan at kung ano ang tunay na kahulugan ng mga salita ng Diyos. Pero sa tunay na tiwala sa Diyos, malalaman nila kung paano sumunod at umasa sa Kanya. Saka lang mauunawaan ng tao, maiintindihan ang Diyos, magsimulang magmalasakit para sa Kanya.
Sa tunay na pagmamalasakit lang sa Diyos magkakaroon ang tao ng tunay na pagsunod. At mula sa pagsunod aagos ang tunay na pagtatalaga sa Diyos, at mula sa ganitong tunay na pagtatalaga, ganting walang kondisyon. Sa gayon lang makikilala ng tao diwa ng Diyos, disposisyon, at kung sino Siya. Kapag kilala nila ang Manlilikha, kung gayon mapupukaw ang tunay na pagsamba at pagsuko. Kapag umiiral lang ang mga ito tunay na maisasantabi ng tao masasamang gawain nila.
At ang mga bagay na ito ang bumubuo sa buong proseso ng "pagkatakot sa Diyos at paglayo sa kasamaan" at nagbibigay rin ng nilalaman sa kabuuan ng "pagkatakot sa Diyos at paglayo sa kasamaan." Ito rin ang landas na kinakailangang bagtasin para maging isang natatakot sa Diyos at lumalayo sa kasamaan.
mula sa Sumunod sa Cordero at Kumanta ng mga Bagong Awitin
_________________________________________________
Maraming tao ang nag-iisip na hangga't kinikilala natin ang Diyos sa ating mga bibig at nagtitiwala sa Kanya sa ating mga puso, kung gayon ay matatawag tayo na naniniwala tayo sa Diyos. Maaari bang ang paniniwala sa Diyos ay tunay na kasing simple ng iniisip natin? Ano ang pananampalataya sa Diyos? Sa katunayan, ang "Paniniwala sa Diyos" ay nangangahulugang naniniwala tayo na pinanghahawakan ng Diyos ang soberanya sa lahat ng bagay. Batay dito, dapat nating maranasan ang gawain ng Diyos, mabago ang ating disposisyon at sa huli makilala ang Diyos.
Write a comment