· 

Bakit sinasabi na ginagawang ganap ng dalawang pagkakatawang-tao ng Diyos ang kabuluhan ng pagkakatawang-tao?

 

Mga Talata ng Biblia para Sanggunian:

 

"Ay gayon din naman si Cristo, na inihandog na minsan upang dalhin ang mga kasalanan ng marami, sa ikalawa'y pakikita na hiwalay sa kasalanan, sa ikaliligtas ng mga nagsisipaghintay sa kaniya" (Mga Hebreo 9:28).

 

"Nang pasimula siya ang Verbo, at ang Verbo ay sumasa Dios, at ang Verbo ay Dios" (Juan 1:1).

 

Nauugnay na mga Salita ng Diyos:

 

Ang unang pagkakatawang-tao ay upang tubusin ang tao mula sa kasalanan sa pamamagitan ng katawang-tao ni Jesus, iyon ay, iniligtas Niya ang tao mula sa krus, nguni't ang tiwaling maka-satanas na disposisyon ng tao ay nanatili pa rin sa loob ng tao. Ang ikalawang pagkakatawang-tao ay hindi na upang magsilbing handog para sa kasalanan kundi upang lubos na iligtas yaong mga taong tinubos mula sa kasalanan. Ito ay ginagawa upang ang mga pinatawad ay mapalaya mula sa kanilang mga kasalanan at magawang ganap na malinis, at magkamit ng pagbabago sa disposisyon, at sa gayon ay makakawala sa kapangyarihan ng kadiliman ni Satanas at makakabalik sa harap ng trono ng Diyos. Tanging sa paraang ito maaaring maging lubos na mapabanal ang tao. Sinimulan ng Diyos ang gawain ng pagliligtas sa Kapanahunan ng Biyaya nang matapos na ang Kapanahunan ng Kautusan. Nitong mga huling araw, ganap na dadalisayin ng Diyos ang sangkatauhan sa pamamagitan ng paggawa ng gawain ng paghatol at pagkastigo sa tao para sa pagka-mapanghimagsik, saka tatapusin ng Diyos ang Kanyang gawain ng pagliligtas at papasok sa kapahingahan. Samakatuwid, sa tatlong yugto ng gawain, dalawang beses lamang nagkatawang-tao ang Diyos upang isagawa Niya Mismo ang Kanyang gawain sa tao. Iyon ay dahil isa lamang sa tatlong yugto ng gawain ang pag-akay sa tao sa kanilang mga buhay, habang ang iba pang dalawa ay ang gawain ng pagliligtas. Tanging kung nagiging katawang-tao ang Diyos saka Siya maaaring mamuhay kasama ng tao, maranasan ang paghihirap ng mundo, at mamuhay sa isang ordinaryong laman. Tanging sa ganitong paraan Niya maaaring matustusan ang taong Kanyang nilikha ng praktikal na salitang kailangan nila. Ang tao ay nakakatanggap ng lubos na kaligtasan mula sa Diyos dahil sa Diyos na nagkatawang-tao, hindi direkta mula sa kanilang mga panalangin sa langit. Sapagka't ang tao ay makalaman; hindi kaya ng tao na makita ang Espiritu ng Diyos at lalong hindi niya kayang lapitan Siya. Ang kaya lamang na makasama ng tao ay ang katawang-tao ng nagkatawang-taong Diyos; sa pamamagitan lamang Niya mauunawaan ng tao ang lahat ng salita at ang lahat ng katotohanan, at makakatanggap ng buong kaligtasan. Ang ikalawang pagkakatawang-tao ay sapat upang alisin ang mga kasalanan ng tao at ganap na dalisayin ang tao. Samakatuwid, ang pangalawang pagkakatawang-tao ay magdadala sa pagtatapos ng lahat ng gawain ng Diyos sa katawang-tao at kukumpleto sa kabuluhan ng pagkakatawang-tao ng Diyos.

 

-mula sa "Ang Hiwaga ng Pagkakatawang-tao (4)" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Nang ginagawa ni Jesus ang Kanyang gawain, ang pagkakilala ng tao sa Kanya ay malabo pa rin at hindi maliwanag. Ang tao ay laging naniniwala na Siya ay anak ni David at ipinahayag na Siya ay isang dakilang propeta at ang mabuting Panginoon na tumubos sa mga kasalanan ng tao. Ang ilan, batay sa pananampalataya, ay gumaling sa pamamagitan lamang ng paghipo sa laylayan ng Kanyang damit; ang bulag ay maaaring makakita at kahit ang patay ay maaaring maibalik ang buhay. Gayunman, hindi natuklasan ng tao ang tiwaling maka-satanas na disposisyon na malalim na nakatanim sa kalooban niya at hindi rin alam ng tao kung paano iwaksi ito. Ang tao ay nakatanggap ng labis na biyaya, tulad ng kapayapaan at kasiyahan ng laman, ang pagpapala ng buong pamilya dahil sa pananampalataya ng isa, at ang pagpapagaling ng mga sakit, at iba pa. Ang natitira ay ang mga mabuting gawa ng tao at kanilang maka-Diyos na itsura; kung ang tao ay maaaring mabuhay batay sa ganito, siya ay itinuring na isang mabuting mananampalataya. Ang mga mananampalatayang tulad lamang nito ang maaaring pumasok sa langit pagkamatay, na nangangahulugan na sila ay nailigtas. Nguni't, sa kanilang buong buhay, hindi nila lubos na naunawaan kahit kailan ang daan ng buhay. Sila ay nakakagawa lamang ng mga kasalanan, pagkatapos ay nangungumpisal ng kasalanan nang paulit-ulit na walang anumang daan tungo sa isang nabagong disposisyon; ganyan ang kalagayan ng tao sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang tao ba ay nakatanggap ng ganap na kaligtasan? Hindi! Samakatuwid, matapos na makumpleto ang yugtong iyon, naroon pa rin ang gawain ng paghatol at pagkastigo. Ang yugtong ito ay para padalisayin ang tao sa pamamagitan ng salita at sa gayo'y bigyan siya ng isang landas na susundan. Ang yugtong ito ay hindi magiging mabunga o makahulugan kung nagpatuloy ito sa pagpapalayas ng mga demonyo, sapagka't ang makasalanang kalikasan ng tao ay hindi maiwawaksi at ang tao ay hihinto lamang sa pagpapatawad ng mga kasalanan. Sa pamamagitan ng handog para sa kasalanan, ang tao ay napatawad sa kanyang mga kasalanan, sapagka't ang gawain ng pagpapapako sa krus ay dumating na sa katapusan at ang Diyos ay nanaig laban kay Satanas. Nguni't ang tiwaling disposisyon ng tao ay nananatili pa rin sa loob nila at ang tao ay maaari pa ring magkasala at labanan ang Diyos; at hindi pa nakamit ng Diyos ang sangkatauhan. Kung kaya sa yugtong ito ng gawaing ginagamit ng Diyos ang salita upang ibunyag ang tiwaling disposisyon ng tao at hinihingi sa tao na magsagawa alinsunod sa tamang landas. Ang yugtong ito ay mas makahulugan kaysa nauna at mas mabunga rin, dahil sa ngayon ang salita ang direktang nagbibigay-buhay sa tao at nagbibigay-daan upang ang disposisyon ng tao ay ganap na mapanibago; ito ay isang yugto ng gawain na mas masusi. Samakatuwid, ang pagkakatawang-tao sa mga huling araw ay nagpaging-ganap sa kabuluhan ng pagkakatawang-tao ng Diyos at ganap na tumapos sa plano ng pamamahala ng Diyos para sa kaligtasan ng tao.

 

-mula sa "Ang Hiwaga ng Pagkakatawang-tao (4)" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Ang unang nagkatawang-taong Diyos ay hindi tinapos ang pagkakatawang-tao; tinupad lamang Niya ang unang hakbang ng gawain na kinailangan para sa Diyos na gawin sa katawang-tao. Kaya, upang tapusin ang gawain ng pagkakatawang-tao, ang Diyos ay bumalik sa katawang-tao sa isa pang pagkakataon, isinasabuhay ang lahat ng pagiging-karaniwan at realidad ng katawang-tao, ibig sabihin, ginagawa ang Salita ng Diyos na hayag sa lubusang normal at ordinaryong katawang-tao, sa gayon ay tinatapos ang gawain na Kanyang iniwan na hindi natapos sa katawang-tao. Ang ikalawang nagkatawang-taong laman ay katulad ng una sa kakanyahan, nguni't ito ay mas makatotohanan, mas normal kaysa una. Bilang isang kinahinatnan, ang paghihirap na tiniis ng ikalawang nagkatawang-taong laman ay mas higit kaysa roon sa una, nguni't ang pagdurusang ito ay resulta ng Kanyang ministeryo sa katawang-tao, na iba sa mga paghihirap ng tiniwaling tao. Ito rin ay nagmula sa pagiging-karaniwan at realidad ng Kanyang katawang-tao. Dahil ginagampanan Niya ang Kanyang ministeryo sa lubos na normal at totoong katawang-tao, ang katawang-tao ay dapat magtiis ng higit na matinding paghihirap. Habang mas normal at totoo ang katawang-tao, mas higit Siyang magdurusa sa pagganap ng Kanyang ministeryo. Ang gawain ng Diyos ay ipinahahayag sa napaka-pangkaraniwang laman, isa na kailanma'y hindi higit-sa-karaniwan. Dahil ang Kanyang katawang-tao ay normal at dapat ding pasanin ang gawain ng pagliligtas sa tao, Siya ay nagdurusa nang mas matindi pa sa higit-sa-karaniwang katawang-tao-ang lahat ng pagdurusang ito ay nagmula sa realidad at normalidad ng Kanyang katawang-tao. Mula sa napagdaanan nang paghihirap ng dalawang nagkatawang-taong laman na habang gumaganap sa Kanilang mga ministeryo, makikita ng isa ang kakanyahan ng nagkatawang-taong laman. Habang mas normal ang laman, mas higit na kahirapan ang Kanyang dapat tiisin habang gumaganap ng gawain; habang mas totoo ang laman na gumaganap ng gawain, mas masaklap ang mga nagiging pagkaunawa ng tao, at mas maraming panganib ang maaaring mangyari sa Kanya. At gayon pa man, habang mas tunay ang laman, at habang ang laman ay mas higit na nagtataglay ng mga pangangailangan at ganap na pakiramdam ng isang karaniwang tao, ay mas may kakayahan Siya na gampanan ang gawain ng Diyos sa katawang-tao. Ang katawang-tao ni Jesus ang siyang ipinako sa krus, ang Kanyang katawang-tao na isinuko Niya bilang handog para sa kasalanan; ito'y sa pamamagitan ng laman na may karaniwang pagkatao na tinalo Niya si Satanas at ganap na nailigtas ang tao mula sa krus. At ito ay bilang isang ganap na laman na ang pangalawang nagkatawang-taong Diyos ay gumaganap ng panlulupig na gawain at tinatalo si Satanas. Tanging ang katawang-tao na ganap na karaniwan at totoo ang makagaganap ng panlulupig na gawain sa kabuuan nito at makagagawa ng malakas na patotoo. Iyon ay upang sabihin, ang gawain ng[a] panlulupig sa tao ay ginagawang epektibo sa pamamagitan ng realidad at pagiging-karaniwan ng Diyos sa katawang-tao, hindi sa pamamagitan ng higit-sa-karaniwang mga himala at mga pagbubunyag. Ang ministeryo ng nagkatawang-taong Diyos na ito ay upang magsalita, at sa gayong paraan ay lupigin at gawing perpekto ang tao; sa madaling salita, ang gawain ng Espiritu na naging totoo sa katawang-tao, ang tungkulin ng katawang-tao, ay magsalita at sa gayong paraan ay lupigin, ibunyag, gawing perpekto, at alisin nang ganap ang tao. At sa gayon, nasa panlulupig na gawain kung saan matatapos nang buo ang gawain ng Diyos sa katawang-tao. Ang unang pantubos na gawain ay simula lamang ng gawain ng pagkakatawang-tao; ang katawang-tao na siyang gumagawa ng panlulupig na gawain ay tatapusin ang buong gawain ng pagkakatawang-tao. Sa kasarian, ang isa ay lalaki at ang isa'y babae; sa ganito ang kahulugan ng pagkakatawang-tao ng Diyos ay natapos na. Inaalis nito ang maling mga pagkaintindi ng tao sa Diyos: ang Diyos ay maaaring maging lalaki at babae, at ang nagkatawang-taong Diyos sa kakanyahan ay walang kasarian. Ginawa Niya ang parehong lalaki at babae, at hindi Niya pinag-iiba ang mga kasarian. Sa yugtong ito ng gawain ang Diyos ay hindi nagpapakita ng mga palatandaan at mga kababalaghan, upang makamit ng gawain ang mga resulta nito sa pamamagitan ng mga salita. Ang dahilan nito, bukod dito, ay sapagka't ang gawain ng nagkatawang-taong Diyos sa pagkakataong ito ay hindi upang pagalingin ang maysakit at palayasin ang mga demonyo, kundi upang lupigin ang tao sa pamamagitan ng pagsasalita, na ibig sabihin ay na ang likas na abilidad na taglay nitong nagkatawang-taong laman ng Diyos ay sambitin ang mga salita at lupigin ang tao, hindi para pagalingin ang maysakit at palayasin ang mga demonyo. Ang Kanyang gawain sa karaniwang pagkatao ay hindi upang gumawa ng mga milagro, hindi magpagaling ng maysakit at magpalayas ng mga demonyo, kundi ang magsalita, at sa gayon ang ikalawang nagkatawang-taong laman ay mas mukhang karaniwan sa mga tao kaysa roon sa una. Nakikita ng mga tao na ang pagkakatawang-tao ng Diyos ay hindi kasinungalingan; subali't itong nagkatawang-taong Diyos ay iba sa nagkatawang-taong si Jesus, at kahit Sila'y parehong nagkatawang-taong Diyos, Sila'y hindi ganap na magkatulad. Si Jesus ay nagtaglay ng karaniwang pagkatao, ordinaryong pagkatao, nguni't Siya'y sinamahan ng mga palatandaan at mga kababalaghan. Sa ganitong Diyos na nagkatawang-tao, ang mga mata ng tao ay walang makikitang mga palatandaan o mga kababalaghan, kahit ang magpagaling ng maysakit o ang magpalayas ng mga demonyo, o ang paglalakad sa dagat, o ang pag-aayuno sa loob ng apatnapung araw.... Hindi Niya ginagawa ang kaparehong gawain na ginawa ni Jesus, hindi dahil ang Kanyang katawang-tao ay naiiba kay Jesus sa kakanyahan, kundi dahil sa hindi Niya ministeryo ang pagpapagaling ng maysakit at pagpapalayas ng mga demonyo. Hindi Niya sinisira ang Kanyang sariling gawa, hindi Niya ginagambala ang Kanyang sariling gawain. At dahil nilulupig Niya ang tao gamit ang Kanyang tunay na mga salita, hindi kinakailangan na supilin siya ng mga milagro, at kaya ang yugtong ito ay upang tapusin ang gawain ng pagkakatawang-tao.

 

-mula sa "Ang Diwa ng Katawang-tao na Tinatahanan ng Diyos" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Bakit sinasabi Ko na ang kahulugan ng pagkakatawang-tao ay hindi natapos sa gawain ni Jesus? Sapagka't ang Salita ay hindi ganap na nagkatawang-tao. Ang ginawa ni Jesus ay isang parte lamang ng gawain ng Diyos sa katawang-tao; ginawa lamang Niya ang mapantubos na gawain at hindi ginawa ang ganap na pagkakamit sa tao. Sa kadahilanang ito ang Diyos ay nagkatawang-taong muli sa mga huling araw. Ang yugtong ito ng gawain ay tinutupad din sa isang ordinaryong laman, ginagawa ng isang lubos na karaniwang tao, isa na ang pagkatao nito ay hindi man lamang nakahihigit. Sa madaling salita, ang Diyos ay naging isang ganap na tao, at ito ay isang tao na ang pagkakakilanlan ay doon sa Diyos, isang ganap na tao, isang ganap na katawang-tao, na gumaganap ng gawain. Sa mata ng tao, Siya lamang ay isang laman na hindi nakahihigit sa lahat, isang napaka-ordinaryong tao na makakapagsalita sa wika ng langit, na hindi nagpapakita ng mga mahimalang tanda, hindi gumagawa ng milagro, lalo nang hindi naglalantad ng panloob na katotohanan tungkol sa relihiyon sa malalaking bulwagang pinagtitipunan. Ang gawain ng ikalawang nagkatawang-taong laman para sa tao'y lubos na hindi gaya noong una, kaya ang dalawa ay tila lubusang walang anumang pagkakapareho, at wala noong unang gawain ang makikita ngayon. Kahit na ang gawain ng ikalawang nagkatawang-taong laman ay naiiba mula roon sa nauna, hindi nito pinatutunayan na ang Kanilang pinagmulan ay hindi iisa at pareho. Kung pareho ang Kanilang pinagmulan ay depende sa kalikasan ng gawain na ginawa sa pamamagitan ng mga laman at hindi sa Kanilang panlabas na mga balat. Sa panahon ng tatlong yugto ng Kanyang gawain, ang Diyos ay dalawang beses na nagkatawang-tao, at sa parehong panahon ang gawain ng Diyos na nagkatawang-tao ay nagpapasinaya sa isang bagong kapanahunan, naghahatid ng bagong gawain; pinupunan ng mga pagkakatawang-tao ang isa't isa. Imposible para sa mga mata ng tao na sabihin na ang dalawang laman ay talagang nagmula sa parehong pinanggalingan. Kaya nga, ito ay higit sa kakayahan ng mata ng tao o ng isip ng tao. Nguni't sa Kanilang kakanyahan Sila'y pareho, pagka't ang Kanilang gawain ay nagmumula sa parehong Espiritu. Kung nagmumula ang dalawang nagkatawang-taong laman sa parehong pinanggalingan ay hindi mahahatulan ng kapanahunan at lugar kung saan Sila ipinanganak, o iba pang dahilan, kundi sa pamamagitan ng banal na gawain na inihayag Nila. Ang ikalawang nagkatawang-taong laman ay hindi gumaganap ng kahit anong gawaing ginawa ni Jesus, dahil ang gawain ng Diyos ay hindi umaayon sa kinasanayan, nguni't sa bawat panahon ito'y nagbubukas ng bagong daan. Ang pangalawang pagkakatawang-tao ay hindi layuning palalimin o patatagin ang impresyon ng unang katawang-tao sa isipan ng mga tao, kundi upang punuan ito at upang gawin itong perpekto, para palalimin ang pagkakilala ng tao sa Diyos, para suwayin ang lahat ng patakaran na umiiral sa puso ng mga tao, at para lipulin ang mga maling larawan ng Diyos sa kanilang mga puso. Ito ay maaaring sabihin na walang indibidwal na yugto ng sariling gawain ng Diyos ang makapagbibigay ng ganap na pagkakilala tungkol sa Kanya; bawat isa'y nagbibigay lamang ng parte, hindi ng kabuuan. Kahit ang Diyos ay nagpahayag na ng Kanyang buong disposisyon, dahil sa limitadong kakayahan ng tao sa pag-unawa, ang kanyang pagkakilala tungkol sa Diyos ay hindi pa rin kumpleto. Ito'y imposible, gamit ang wika ng tao, na ipabatid ang kabuuan ng disposisyon ng Diyos; gaano ba kakaunti maaaring lubos na maihayag ng isang yugto ng Kanyang gawain ang Diyos? Siya ay gumagawa sa katawang-tao sa ilalim ng takip ng Kanyang normal na pagkatao, at makikilala lamang Siya ng isa sa pamamagitan ng mga pagpapahayag ng Kanyang pagka-Diyos, at hindi sa pamamagitan ng Kanyang katawang panlabas. Ang Diyos ay nagiging katawang-tao para payagan ang tao na makilala Siya sa pamamagitan ng Kanyang mga iba't ibang gawain, at wala kahit dalawang yugto sa Kanyang gawain ang pareho. Tanging sa paraang ito magagawa ng tao na magkaroon ng lubos na kaalaman sa gawain ng Diyos sa katawang-tao, hindi nakakulong sa isang aspeto.

 

-mula sa "Ang Diwa ng Katawang-tao na Tinatahanan ng Diyos" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Si Jesus ay gumawa ng isang yugto ng gawain na tinupad lamang ang diwa ng "ang Salita ay kasama ng Diyos": Ang katotohanan ukol sa Diyos ay kasama ng Diyos, at ang Espiritu ng Diyos ay kasama ng katawang-tao at hindi maihihiwalay sa Kanya, iyon ay, ang laman ng Diyos na nagkatawang-tao ay kasama ng Espiritu ng Diyos, na siyang lalong malaking katunayan na ang Jesus na nagkatawang-tao ay ang unang pagkakatawang-tao ng Diyos. Tinupad ng yugtong ito ng gawain ang panloob na kahulugan ng "ang Salita ay nagkakatawang-tao," nagbigay ng mas malalim na kahulugan sa "ang Salita ay kasama ng Diyos, at ang Salita ay Diyos," at tinutulutan ka na paniwalaan nang matibay na "Sa simula ay ang Salita." Na ang ibig sabihin, sa panahon ng paglikha ang Diyos ay nagtataglay ng mga salita, ang Kanyang mga salita ay kasama Niya at hindi maihihiwalay sa Kanya, at lalo pang ginawang mas malinaw ng panghuling kapanahunan ang kapangyarihan at awtoridad ng Kanyang mga salita, at tinutulutan ang tao na makita ang lahat ng Kanyang mga salita-na marinig ang lahat ng Kanyang mga salita. Ang gayon ay ang gawain ng panghuling kapanahunan. Dapat kang makarating sa pagkaalam sa mga bagay na ito nang lubusan. Hindi ito isang pagtatanong sa pagkilala sa laman, nguni't pagkilala sa laman at sa Salita. Ito ang kung saan dapat kang sumaksi, yaong dapat malaman ng bawat isa. Sapagka't ito ang gawain ng ikalawang pagkakatawang-tao-at ang huling pagkakataon na ang Diyos ay naging katawang-tao-lubos nitong kinukumpleto ang kahalagahan ng pagkakatawang-tao, ganap na ipinatutupad at pinabubukal ang lahat ng gawain ng Diyos sa laman, at tinutuldukan ang panahon ng pagiging katawang-tao ng Diyos.

 

-mula sa "Pagsasagawa (4)" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Kung sa yugtong ito ang Diyos na nagkatawang-tao ay nagtitiis ng paghihirap o gumaganap ng Kanyang ministeryo, ginagawa Niya ito para makumpleto ang kahulugan ng pagkakatawang-tao, dahil ito ang huling pagkakatawang-tao ng Diyos. Dalawang beses lamang maaaring magkatawang-tao ang Diyos. Hindi maaaring magkaroon ng pangatlong beses. Ang unang pagkakatawang-tao ay lalaki, ang pangalawa ay babae, kaya't ang larawan ng katawang-tao ng Diyos ay ganap na sa isipan ng tao; bukod doon, ang dalawang pagkakatawang-tao ay ganap na tinapos na ang gawain ng Diyos sa katawang-tao. Sa unang beses ang Diyos na nagkatawang-tao ay nagtaglay ng karaniwang pagkatao, para maging ganap ang kahulugan ng pagkakatawang-tao. Sa panahong ito Siya ay nagtataglay rin ng karaniwang pagkatao, nguni't ang kahulugan nitong pagkakatawang-tao ay iba: ito ay mas malalim, at ang Kanyang gawain ay may mas malalim na kahulugan. Ang dahilan kung bakit ang Diyos ay naging tao na muli ay upang gawing ganap ang kahulugan ng pagkakatawang-tao. Kapag ganap nang natapos ng Diyos ang yugtong ito ng Kanyang gawain, ang buong kahulugan ng pagkakatawang-tao, samakatwid nga, ang gawain ng Diyos sa katawang-tao, ay magiging ganap, at wala nang gawain na dapat magawa sa katawang-tao. Iyon ay, mula ngayon ang Diyos ay hindi na kailanman muling magkakatawang-tao upang gawin ang Kanyang gawain.

 

-mula sa "Ang Diwa ng Katawang-tao na Tinatahanan ng Diyos" sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

(Mga Piling Talata ng Salita ng Diyos)

 

Binubuo ng Dalawang Pagkakatawang-tao ang Kabuluhan ng Pagkakatawang-tao

 

Ang bawat yugto ng gawaing ginawa ng Diyos ay may sariling praktikal na kabuluhan. Noong una, nang pumarito si Jesus, Siya ay lalaki, nguni't nang dumating ang Diyos sa pagkakataong ito, Siya ay babae. Mula rito, makikita mo na nilikha ng Diyos ang kapwa lalaki at babae para sa kapakanan ng Kanyang gawain, at sa Kanya ay walang pagkakaiba ang kasarian. Kapag dumarating ang Kanyang Espiritu, maaari Niyang kunin ang anumang uri ng katawang-tao na gusto Niya at maaari Siyang katawanin ng katawang-taong yaon. Maging lalaki man o babae, maaari nitong katawanin ang Diyos hangga't ito ay ang Kanyang nagkatawang-taong laman. Kung si Jesus ay nagpakita bilang isang babae nang Siya ay dumating, sa madaling salita, kung isang sanggol na babae, at hindi isang lalaki, ang ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, ang yugtong yaon ng gawain ay kapareho ding matatapos. Kung gayon ang naging sitwasyon, ang kasalukuyang yugto ng gawain ay kailangan sanang kumpletuhin ng isang lalaki, nguni't pareho pa ring makukumpleto ang gawain. Ang gawaing ginawa sa alinmang yugto ay parehong makabuluhan; hindi naulit ang alinmang yugto ng gawain ni sumasalungat sa isa. Noon, nang ginagawa ni Jesus ang Kanyang gawain, Siya ay tinawag na ang bugtong na Anak na lalaki, at tinutukoy ng "Anak na lalaki" ang kasariang lalaki. Kung gayon, bakit hindi nababanggit sa yugtong ito ang bugtong na Anak na lalaki? Ito ay dahil ang mga kinakailangan ng gawain ay nangailangan na ng pagbabago sa kasarian na iba mula roon kay Jesus. Para sa Diyos walang pagkakaiba ang kasarian. Ginagawa Niya ang Kanyang gawain ayon sa kagustuhan Niya at sa paggawa ng Kanyang gawain wala Siya sa ilalim ng anumang mga pagbabawal, kundi natatanging malaya. Gayunpaman, ang bawat yugto ng gawain ay may sariling praktikal na kabuluhan. Dalawang beses na naging katawang-tao ang Diyos, at hindi na kailangang sabihin pa na ang pagkakatawang-tao Niya sa mga huling araw ang huling pagkakataon. Naparito na Siya upang ibunyag ang lahat ng Kanyang mga gawa. Kung hindi Siya naging katawang-tao sa yugtong ito upang personal na gumawa para masaksihan ng tao, panghahawakan ng tao magpakailanman ang pagkaunawang lalaki lamang ang Diyos, hindi babae. Bago nito, naniwala ang buong sangkatauhan na maaari lamang maging lalaki ang Diyos at hindi maaaring matawag ang isang babae na Diyos, sapagka't itinuring ng buong sangkatauhan ang lalaki na may awtoridad sa itaas ng babae. Naniwala silang walang babae ang maaaring magkaroon ng awtoridad, kundi lalaki lamang. Higit pa rito, sinabi pa nila na lalaki ang ulo ng babae at dapat sumunod ang babae sa lalaki at hindi niya maaaring higitan ito. Sa nakaraan, nang sinabi na ang lalaki ang ulo ng babae, ito ay nakatuon kina Adan at Eva na nalinlang ng ahas, at hindi sa lalaki at babae na nilikha ni Jehova noong pasimula. Sabihin pa, dapat na sundin at mahalin ng isang babae ang kanyang asawa, at kailangang matutuhan ng asawang lalaki na pakainin at suportahan ang kanyang pamilya. Mga batas at utos ito na itinatag ni Jehova na kailangang sundin ng sangkatauhan sa kanilang pamumuhay sa lupa. Sinabi ni Jehova sa babae, "Sa iyong asawa ay magnanais ang iyong kalooban, at siya'y mamumuno sa iyo." Sinabi Niya lamang iyon upang ang sangkatauhan (iyon ay, parehong lalaki at babae) ay maaaring mamuhay nang normal na mga buhay sa ilalim ng kapamahalaan ni Jehova, at tanging upang ang mga buhay ng sangkatauhan ay maaaring magkaroon ng isang kayarian at hindi mawala sa kanilang wastong pagkakaayos. Samakatuwid, gumawa si Jehova ng angkop na mga alituntunin sa kung paano dapat kumilos ang lalaki at babae, nguni't ito ay kaugnay lamang sa lahat ng nilalang na nabubuhay sa lupa at walang kaugnayan sa nagkatawang-taong laman ng Diyos. Paano magiging kapareho ng Diyos ang Kanyang sangnilikha? Ang mga salita Niya ay nakatuon lamang sa sangkatauhan ng Kanyang sangnilikha; itinatag Niya lamang ang mga alituntunin para sa lalaki at babae upang makapamuhay nang normal na mga buhay ang sangkatauhan. Sa simula, nang likhain ni Jehova ang sangkatauhan, gumawa Siya ng dalawang klaseng tao, kapwa lalaki at babae; kaya nga hiwalay ang lalaki at babae sa Kanyang mga pagkakatawang-tao. Hindi Siya nagpasya sa Kanyang gawain batay sa mga salitang sinabi Niya kina Adan at Eva. Ang dalawang beses Niyang pagiging katawang-tao ay ganap na ipinasya ayon sa Kanyang kaisipan noong una Niyang likhain ang sangkatauhan, iyon ay, kinumpleto Niya ang gawain ng Kanyang dalawang pagkakatawang-tao batay sa lalaki at babae bago sila naging tiwali. Kung kinuha ng sangkatauhan ang mga salitang sinabi ni Jehova kina Adan at Eva na nalinlang ng ahas at inilapat ito sa gawain ng pagkakatawang-tao ng Diyos, hindi ba dapat din na mahalin ni Jesus ang Kanyang asawa gaya ng nararapat Niyang gawin? Sa ganitong paraan, magiging Diyos pa rin ba ang Diyos? At dahil ganito, makakaya pa rin ba Niyang kumpletuhin ang Kanyang gawain? Kung mali para sa nagkatawang-taong laman ng Diyos ang maging babae, hindi ba magiging mali na rin sa pinakamalaking sukat na nalikha ng Diyos ang babae? Kung iniisip pa rin ng tao na mali para sa Diyos ang magkatawang-tao bilang babae, kung gayon hindi ba si Jesus, na hindi nag-asawa at samakatuwid ay hindi maaaring magmahal sa Kanyang asawa, ay nasa kamalian din tulad ng kasalukuyang pagkakatawang-tao? Yamang ginagamit mo ang mga salitang binigkas ni Jehova kay Eva upang sukatin ang katotohanan ng pagkakatawang-tao ng Diyos sa kasalukuyan, dapat mong gamitin kung gayon ang mga salita ni Jehova kay Adan upang hatulan ang Panginoong Jesus na naging katawang-tao sa Kapanahunan ng Biyaya. Hindi ba pareho ang dalawang ito? Yamang sinusukat mo ang Panginoong Jesus batay sa lalaki na hindi nalinlang ng ahas, hindi mo maaaring hatulan kung gayon ang katotohanan ng pagkakatawang-tao ngayon batay sa babae na nalinlang ng ahas. Magiging hindi patas ito! Kung ginawa mo ang gayong paghatol, patunay ito na wala ka sa katinuan. Nang dalawang beses na naging katawang-tao si Jehova, ang kasarian ng Kanyang katawang-tao ay naugnay sa lalaki at babae na hindi nalinlang ng ahas; alinsunod ito sa lalaki at babae na hindi nalinlang ng ahas na dalawang beses Siyang nagkatawang-tao. Huwag isipin na ang pagkalalaki ni Jesus ay pareho sa Adan na nalinlang ng ahas. Ganap na wala silang kaugnayan, at ang dalawa ay mga lalaki na may magkaibang kalikasan. Tiyak na ang pagkalalaki ni Jesus ay hindi maaaring magpatunay na ulo lamang Siya ng lahat ng babae nguni't hindi ng lahat ng lalaki? Hindi ba Siya ang Hari ng lahat ng Judio (kasama ang parehong mga lalaki at babae)? Siya ay Diyos Mismo, hindi lamang ang ulo ng babae kundi ulo rin ng lalaki. Siya ang Panginoon ng lahat ng nilalang at ulo ng lahat ng nilalang. Paano mo magagawang tukuyin ang pagkalalaki ni Jesus bilang ang sagisag ng ulo ng babae? Hindi ba ito kalapastanganan? Si Jesus ay isang lalaki na hindi nadungisan nang kasamaan. Siya ay Diyos; Siya ang Cristo; Siya ang Panginoon. Paano Siya magiging isang lalaki na tulad ni Adan na ginawang tiwali? Si Jesus ang katawang-tao na isinuot ng pinakabanal na Espiritu ng Diyos. Paano mo magagawang sabihin na Siya ay isang Diyos na nagtataglay ng pagkalalaki ni Adan? Sa ganyang sitwasyon, hindi ba magiging mali ang lahat ng gawain ng Diyos? Magagawa ba ni Jehova na isama sa loob ni Jesus ang pagkalalaki ni Adan na nalinlang ng ahas? Hindi ba ang pagkakatawang-tao sa kasalukuyan ay isa pang pagkakataon ng gawain ng Diyos na nagkatawang-tao na naiiba sa kasarian mula kay Jesus nguni't katulad Niya sa kalikasan? Nangangahas ka pa rin bang sabihin na hindi maaaring maging babae ang Diyos na nagkatawang-tao, dahil babae ang unang nalinlang ng ahas? Nangangahas ka pa rin bang sabihin na, dahil ang babae ang pinakamarumi at ang pinagmulan ng katiwalian ng sangkatauhan, ang Diyos ay hindi maaaring maging katawang-tao bilang isang babae? Nangangahas ka bang magpumilit sa pagsasabi na "ang babae ay dapat laging sumunod sa lalaki at hindi kailanman maaaring maghayag o direktang kumatawan sa Diyos"? Hindi mo naunawaan sa nakaraan, nguni't makapagpapatuloy ka ba ngayon sa paglapastangan sa gawain ng Diyos, lalo na sa nagkatawang-taong laman ng Diyos? Kung hindi mo kayang makita ito nang may ganap na kalinawan, pinakamahusay na isaalang-alang mo ang iyong pananalita, upang hindi mabunyag ang iyong kahangalan at kamangmangan at malantad ang iyong kapangitan. Huwag mong isipin na nauunawaan mo ang lahat. Sinasabi Ko sa iyo na ang lahat ng nakita at naranasan mo na ay hindi sapat para maunawaan mo kahit ang ika-sanlibong bahagi ng Aking plano ng pamamahala. Kaya bakit kung kumilos ka ay labis na mapagmataas? Ang kakapiranggot na talento at ang kakaunting kaalaman mo ay hindi sapat para gamitin ni Jesus sa kahit isang segundo lamang ng Kanyang gawain! Gaano ba talaga karami ang karanasan mo? Ang nakita mo na at lahat ng narinig mo na sa buong buhay mo at ang naguni-guni mo na ay mas maliit kaysa sa gawain na ginagawa Ko sa isang saglit! Pinakamahusay na huwag kang mamintas at maghanap ng kamalian. Gaano ka man kamapagmataas, isa ka lamang nilalang na mas maliit pa sa langgam! Ang nakakarga mo sa iyong tiyan ay mas kaunti kaysa sa binubuhat ng langgam sa kanyang tiyan! Huwag isipin na, dahil nagkamit ka lamang ng ilang karanasan at pagiging nauna sa tungkulin, ay may karapatan ka nang kumumpas nang magaspang at magmayabang. Hindi ba bunga ng mga salitang nabigkas Ko ang iyong karanasan at iyong pagiging nauna sa tungkulin? Naniniwala ka ba na kapalit ang mga iyon ng sarili mong pagsisikap at pagpapagod? Ngayon, nakikita mong Ako ay naging katawang-tao, at dahil lamang dito ikaw ay napupuno ng gayon kayamang mga konsepto, at nakahirang nang hindi mabilang na mga pagkaunawa mula sa mga iyon. Kung hindi dahil sa Aking pagkakatawang-tao, kahit pa may angkin kang hindi pangkaraniwang mga talento, hindi ka magkakaroon ng napakaraming konsepto; at hindi ba nagmumula sa mga ito ang mga pagkaunawa mo? Kung hindi naging katawang-tao si Jesus sa unang pagkakataong iyan, malalaman mo ba ang tungkol sa pagkakatawang-tao? Hindi ba dahil binigyan ka ng unang pagkakatawang-tao ng kaalaman kaya walang-pakundangan mong sinubukang hatulan ang ikalawang pagkakatawang-tao? Bakit, sa halip na maging masunuring tagasunod, ay isinasailalim mo ito sa pag-aaral? Kapag nakapasok ka na tungo sa daloy na ito at lumapit sa harapan ng nagkatawang-taong Diyos, papayagan ka ba Niyang gumawa ng isang pag-aaral tungkol dito? Ayos lamang para sa iyo na pag-aralan ang kasaysayan ng sarili mong pamilya, nguni't kung susubukan mong pag-aralan ang "kasaysayan ng pamilya" ng Diyos, papayagan ka ba ng Diyos ng kasalukuyan na isagawa ang naturang pag-aaral? Hindi ka ba bulag? Hindi mo ba hinahamak ang iyong sarili?

 

Kung ang gawain ni Jesus ay nagawa lamang nang hindi pinupunan ng gawain sa yugtong ito ng mga huling araw, kung gayon magpakailanmang panghahawakan ng tao ang pagkaunawa na si Jesus lamang ang tanging Anak ng Diyos, iyon ay, na may iisang anak lamang ang Diyos, at ang sinumang sumusunod sa isa pang pangalan ay hindi magiging ang tanging Anak ng Diyos, mas lalong hindi ang Diyos Mismo. May pagkaunawa ang tao na sinumang nagsisilbi bilang handog para sa kasalanan o humahawak ng kapangyarihan sa ngalan ng Diyos at tumutubos sa lahat ng sangkatauhan, ay ang tanging Anak ng Diyos. May ilang naniniwala na hangga't lalaki ang Siyang dumarating, maaari Siyang ituring na ang tanging Anak at kinatawan ng Diyos, at mayroon pa yaong mga nagsasabi na si Jesus ay ang Anak ni Jehova, ang nag-iisa Niyang Anak. Hindi ba ito isang seryosong kalabisan na pagkaunawa ng tao? Kung ang yugtong ito ng gawain ay hindi ginawa sa huling kapanahunan, kung gayon ang buong sangkatauhan ay matatalukbungan ng madilim na anino pagdating sa Diyos. Kung ganito ang sitwasyon, iisipin ng lalaki na mas mataas siya kaysa babae, at hindi kailanman tataas ang tingin ng mga babae sa kanilang sarili, at wala ni isang babae ang maaaring maligtas. Palaging naniniwala ang mga tao na lalaki ang Diyos, at higit pa riyan ay lagi Niyang hinahamak ang babae at hindi Niya ipagkakaloob sa babae ang kaligtasan. Kung ganito ang sitwasyon, hindi ba magiging totoo na lahat ng babae, na nilikha ni Jehova at naging tiwali na rin, ay hindi kailanman magkakaroon ng pagkakataon na maligtas? Kung gayon hindi ba magiging walang punto para kay Jehova na nalikha ang babae, iyan ay, na nalikha si Eva? At hindi ba mapapahamak ang babae magpakailanman? Sa kadahilanang ito, ang yugto ng gawain sa mga huling araw ay kailangang isakatuparan upang mailigtas ang buong sangkatauhan, hindi lamang ang babae. Kung sinuman ang mag-iisip na, kung magkakatawang-tao ang Diyos bilang babae, ito'y magiging tangi para sa kapakanan ng pagliligtas sa babae, kung gayon ang taong iyan ay talagang magiging hangal!

 

Naisulong na ng gawaing ginagawa sa kasalukuyan ang gawain ng Kapanahunan ng Biyaya; iyan ay, ang gawain sa ilalim ng buong anim-na-libong-taong plano ng pamamahala ay nakasulong na. Bagama't natapos na ang Kapanahunan ng Biyaya, nagkaroon na ng pag-unlad sa gawain ng Diyos. Bakit paulit-ulit Kong sinasabi na ang yugtong ito ng gawain ay nagtatayo sa ibabaw ng Kapanahunan ng Biyaya at ng Kapanahunan ng Kautusan? Nangangahulugan ito na ang gawain sa kasalukuyan ay pagpapatuloy ng gawaing ginawa sa Kapanahunan ng Biyaya at isang pagsulong doon sa ginawa sa Kapanahunan ng Kautusan. Ang tatlong yugto ay mahigpit na magkakaugnay at ang bawat kawing sa kadena ay nakadugtong sa isa. Bakit sinasabi Ko rin na ang yugtong ito ng gawain ay nakatayo roon sa ginawa ni Jesus? Kung sakaling hindi nakatayo ang yugtong ito sa gawaing ginawa ni Jesus, isa pang pagpapapako sa krus ang kailangang maganap sa yugtong ito, at ang gawaing pagtubos ng nakaraang yugto ay kailangang ulitin muli. Magiging walang saysay ito. Kaya't hindi sa ganap nang natapos ang gawain, kundi nakasulong na ang kapanahunan at ang antas ng gawain ay naitaas nang mas mataas pa kaysa rati. Maaaring sabihin na ang yugtong ito ng gawain ay itinatayo sa pundasyon ng Kapanahunan ng Kautusan at sa bato ng gawain ni Jesus. Ang gawain ay itinatayo nang yugtu-yugto, at ang yugtong ito ay hindi isang bagong pasimula. Tanging ang pinagsamang tatlong yugto ng gawain ang maaaring ituring na anim-na-libong-taong plano ng pamamahala. Ang gawain ng yugtong ito ay ginagawa sa pundasyon ng gawain ng Kapanahunan ng Biyaya. Kung hindi magkaugnay ang dalawang yugtong ito ng gawain, kung gayon bakit hindi inulit ang pagpapako sa krus sa yugtong ito? Bakit hindi Ko pasan ang mga kasalanan ng tao, kundi tuwiran Kong hinahatulan at kinakastigo ang tao? Kung ang Aking gawaing hatulan at kastiguhin ang tao at ang pagparito Ko ngayon hindi sa pamamagitan ng paglilihi ng Banal na Espiritu ay hindi sumunod sa pagpapapako sa krus, hindi sana Ako naging marapat na hatulan at kastiguhin ang tao. Talagang dahil kaisa Ako ni Jesus kaya pumarito Ako upang direktang kastiguhin at hatulan ang tao. Ang gawain sa yugtong ito ay buong itinatayo sa gawain ng sinusundang yugto. Iyan ang dahilan kung bakit tanging ang ganitong uri ng gawain ang makapagdadala sa tao, isa-isang hakbang, sa kaligtasan. Ako at si Jesus ay mula sa iisang Espiritu. Bagama't wala Kaming kaugnayan sa Aming mga katawang-tao, iisa ang Aming mga Espiritu; bagama't ang nilalaman ng ginagawa Namin at ang gawain na ginagampanan Namin ay magkaiba, magkapareho Kami sa diwa; magkaiba ang porma ng Aming mga katawang-tao, nguni't ito ay dahil sa pagbabago sa kapanahunan at ang magkaibang mga kinakailangan sa Aming gawain; magkaiba ang mga ministeryo Namin, kaya ang gawain na dala Namin at ang disposisyon na ibinubunyag Namin sa tao ay magkaiba rin. Iyan ang dahilan kung bakit ang nakikita at nauunawaan ng tao ngayon ay hindi katulad roon sa nakaraan; ito ay dahil sa pagbabago sa kapanahunan. Sa lahat ng iyan, Sila ay magkaiba sa kasarian at porma ng Kanilang mga katawang-tao, at hindi Sila ipinanganak sa parehong pamilya, at lalo nang hindi sa parehong panahon, gayunman iisa ang Kanilang mga Espiritu. Sa lahat ng iyan, ang Kanilang mga katawang-tao ay walang kaugnayan sa dugo ni anumang uri ng pisikal na pagkakamag-anak, hindi maitatangging Sila ay pagkakatawang-tao ng Diyos sa dalawang magkaibang panahon. Hindi mapasisinungalingang katotohanan na Sila ang mga nagkatawang-taong laman ng Diyos, bagama't hindi sila magkadugo at magkaiba ang kanilang pantaong wika (ang isa ay lalaki na nagsasalita ng wika ng mga Judio at ang isa ay babae na eksklusibong nagsasalita ng Tsino). Para sa mga kadahilanang ito kaya nabuhay sila sa magkaibang bansa upang gawin ang gawain na kinakailangang gawin ng bawat isa, at sa magkaibang panahon din. Sa kabila ng katunayang iisa Silang Espiritu at nagtataglay ng parehong kakanyahan, ganap na walang mga pagkakatulad sa panlabas Nilang mga katawang-tao. Ang pagkakatulad lamang Nila ay ang parehong pagkatao, nguni't pagdating sa panlabas na kaanyuan ng Kanilang mga katawang-tao at ang mga pangyayari sa Kanilang kapanganakan, hindi Sila magkapareho. Ang mga bagay na ito ay walang epekto sa Kani-kanilang gawain o sa pagkakilala ng tao tungkol sa Kanila, dahil, sa huling pagsusuri, iisa Silang Espiritu at walang makapaghihiwalay sa Kanila. Bagama't hindi Sila magkadugo, ang buong persona Nila ay nasa patnubay ng Kanilang mga Espiritu, na naglalaan sa Kanila ng magkaibang gawain sa magkaibang mga panahon, at ang Kanilang mga katawang-tao sa magkakaibang linya ng dugo. Ang Espiritu ni Jehova ay hindi ang ama ng Espiritu ni Jesus, at ang Espiritu ni Jesus ay hindi ang anak ng Espiritu ni Jehova: Iisa Sila at parehong Espiritu. Tulad ng nagkatawang-taong Diyos ngayon at si Jesus. Bagama't hindi Sila magkadugo, Sila ay iisa; ito ay dahil iisa ang Kanilang mga Espiritu. Kayang gawin ng Diyos ang gawain ng habag at mapagmahal na kabaitan, gayundin ang matuwid na paghatol at pagkastigo sa tao, at yaong pagtawag ng mga sumpa sa tao; at sa katapusan, kaya Niyang gawin ang gawain ng pagwasak sa mundo at pagpaparusa sa masama. Hindi ba Niya ginagawa Mismo ang lahat ng ito? Hindi ba ito ang kapangyarihang walang hanggan ng Diyos? Nakaya Niya ang parehong pagpapatupad ng mga batas para sa tao at pagbibigay sa kanya ng mga kautusan, at nakaya rin Niyang pamunuan ang mga sinaunang Israelita upang makapamuhay sa lupa at patnubayan sila sa pagtatayo ng templo at mga altar, hinahawakan ang lahat ng Israelita sa ilalim ng Kanyang kapamahalaan. Sa pagsalalay sa Kanyang awtoridad, namuhay Siya sa lupa kasama ang mga mamamayan ng Israel sa loob ng dalawang libong taon. Hindi nangahas ang mga Israelita na magrebelde laban sa Kanya; iginalang ng lahat si Jehova at sinunod ang mga kautusan Niya. Ito ang gawain na ginawa sa pagsalalay sa Kanyang awtoridad at sa Kanyang pagka-makapangyarihan sa lahat. Pagkatapos nito, noong Kapanahunan ng Biyaya, dumating si Jesus upang tubusin ang buong natisod na sangkatauhan (at hindi lamang ang mga Israelita). Nagpakita Siya ng awa at mapagmahal na kabaitan sa tao. Ang Jesus na nakita ng tao sa Kapanahunan ng Biyaya ay puno ng mapagmahal na kabaitan at laging mapagmahal sa tao, sapagka't naparito Siya upang iligtas ang sangkatauhan mula sa kasalanan. Nakaya Niyang patawarin ang mga tao sa kanilang mga kasalanan hanggang sa ganap na tinubos ng pagkakapako Niya sa krus ang sangkatauhan mula sa kasalanan. Sa panahong ito, nagpakita ang Diyos sa tao na may awa at mapagmahal na kabaitan; iyon ay, naging handog Siya para sa kasalanan ng tao at naipako sa krus para sa mga kasalanan ng tao upang maaari silang mapatawad magpakailanman. Siya ay maawain, mahabagin, matiisin, at mapagmahal. At hinangad rin ng lahat ng sumunod kay Jesus sa Kapanahunan ng Biyaya ang maging matiisin at mapagmahal sa lahat ng bagay. Matiisin sila, at hindi kailanman lumaban kahit na sinaktan, isinumpa, o binato. Nguni't sa panahon ng huling yugto hindi na maaaring maging ganito. Katulad nito, kahit na iisa ang Kanilang mga Espiritu, ang gawain nina Jesus at Jehova ay hindi ganap na magkapareho. Ang gawain ni Jehova ay hindi upang tapusin ang kapanahunan kundi upang gabayan ito, at inihahatid ang buhay ng sangkatauhan sa lupa. Gayunpaman, ang gawaing ginagawa ngayon ay upang lupigin yaong mga nasa bansang Gentil na lubos na tiwali, at pamunuan hindi lamang ang pamilya ng Tsina, kundi ang buong sansinukob. Maaaring sa tingin mo ay sa Tsina lamang ginagawa ang gawaing ito, nguni't sa katunayan nag-umpisa na itong lumaganap sa ibang bansa. Bakit muli't muli ay hinahanap ng mga banyaga ang tunay na daan? Iyan ay dahil nag-umpisa na ang Espiritu na gumawa, at ang mga salita na binibigkas ngayon ay nakatuon sa mga tao sa buong sansinukob. Dahil dito, kalahati ng gawain ay nagaganap na. Mula sa paglikha ng mundo hanggang sa kasalukuyan, napakilos na ng Espiritu ng Diyos ang dakilang gawaing ito, at bukod dito ay nagawa na ang iba't ibang gawain sa iba't ibang kapanahunan at sa iba't ibang bansa. Nakikita ng mga tao ng bawat kapanahunan ang ibang disposisyon Niya, na likas na nabubunyag sa pamamagitan ng ibang gawain na ginagawa Niya. Siya ay Diyos, puno ng awa at mapagmahal na kabaitan; Siya ang handog para sa kasalanan ng tao at ang pastol ng tao; nguni't Siya rin ang paghatol, pagkastigo, at sumpa ng tao. Nakaya Niyang pamunuan ang tao upang mabuhay sa lupa sa loob ng dalawang libong taon, at nakaya rin Niyang tubusin ang tiwaling sangkatauhan mula sa kasalanan. Ngayon, kaya rin Niyang lupigin ang sangkatauhan, na hindi nakakakilala sa Kanya, at pasukuin sila sa Kanyang kapamahalaan, upang ang lahat ay lubusang magpasakop sa Kanya. Sa katapusan, susunugin Niya ang lahat ng marumi at di-matuwid sa kalooban ng mga tao sa buong sansinukob, upang ipakita sa kanila na hindi lamang Siya isang maawain at mapagmahal na Diyos, hindi lamang Diyos ng karunungan at mga kababalaghan, hindi lamang isang banal na Diyos, kundi higit pa rito, isang Diyos na humahatol sa tao. Sa masasama sa gitna ng sangkatauhan, Siya ay pagsunog, paghatol, at kaparusahan; sa mga gagawing perpekto, Siya ay kapighatian, pagpipino, at pagsubok, pati na rin kaaliwan, pagpapanatili, pagkakaloob ng mga salita, pakikitungo, at pagtatabas. At sa mga natanggal, Siya ay kaparusahan at maging kagantihan. Sabihin mo sa Akin, hindi ba makapangyarihan sa lahat ang Diyos? Kaya Niya ang anuman at lahat ng gawain, hindi lamang ang pagpapapako sa krus na tulad ng nasa isip mo. Masyadong mababa ang tingin mo sa Diyos! Naniniwala ka ba na ang tanging kaya Niya ay tubusin ang buong sangkatauhan sa pamamagitan ng Kanyang pagpapapako sa krus at wala nang iba? At pagkatapos niyan ay susundan mo Siya sa langit upang makakain ng bunga mula sa puno ng buhay at makainom mula sa ilog ng buhay? ... Ganyan kaya kasimple ito? Sabihin mo sa Akin, ano na ang nagawa mo? Nasa iyo ba ang buhay ni Jesus? Natubos ka nga sa pamamagitan Niya, nguni't ang pagpapapako sa krus ay gawain ni Jesus Mismo. Anong tungkulin ang nagawa mo na bilang isang tao? May panlabas ka lamang na kabanalan nguni't hindi mo nauunawaan ang Kanyang daan. Ganyan ba ang paghahayag mo sa Kanya? Kung hindi mo pa nakamit ang buhay ng Diyos o nakita na ang kabuuan ng Kanyang matuwid na disposisyon, kung gayon hindi mo maaaring sabihin na taglay mo ang buhay, at hindi ka karapat-dapat na pumasok sa pasukan ng kaharian ng langit.

 

Hindi lamang isang Espiritu ang Diyos, kaya rin Niya ang maging katawang-tao; higit pa rito, Siya ay isang katawan ng kaluwalhatian. Si Jesus, bagama't hindi na ninyo Siya nakita, ay nasaksihan ng mga Israelita, iyan ay, ng mga Judio noon. Noong una Siya ay isang katawang-tao ng laman, nguni't pagkatapos Niyang naipako sa krus, Siya ay naging ang katawan ng kaluwalhatian. Siya ang sumasaklaw-sa-lahat na Espiritu at kayang gumawa sa bawat dako. Maaari Siyang maging si Jehova, o si Jesus, o ang Mesiyas; sa katapusan, kaya rin Niyang maging Makapangyarihang Diyos. Siya ay katuwiran, paghatol, at pagkastigo; Siya ay sumpa at poot; nguni't Siya rin ay awa at mapagmahal na kabaitan. Lahat ng gawain na Kanyang nagawa ay kayang kumatawan sa Kanya. Anong uri ng Diyos ang masasabi mo tungkol sa Kanya? Hindi mo basta makakayang ipaliwanag. Ang tanging masasabi mo ay: "Anong uri ng Diyos Siya, hindi ko kayang ipaliwanag." Huwag kang gumawa ng konklusyon na ang Diyos ay magpakailanmang isang Diyos ng awa at mapagmahal na kabaitan, dahil lamang sa ginawa Niya ang gawain ng pagtubos sa isang yugto. Masisigurado mo ba na Siya ay maawain at mapagmahal na Diyos lamang? Kung maawain at mapagmahal Siyang Diyos, bakit Niya dadalhin sa katapusan ang kapanahunan sa mga huling araw? Bakit Siya magpapadala ng napakaraming sakuna? Kung ito ay tulad ng iniisip mo, na Siya ay maawain at mapagmahal sa tao hanggang sa katapus-tapusan, kahit sa huling kapanahunan, bakit Siya magpapadala ng mga sakuna mula sa kalangitan? Kung minamahal Niya ang tao na tulad ng Kanyang Sarili at tulad ng Kanyang nag-iisang Anak, bakit Siya magpapadala ng mga salot at ulan na yelo mula sa kalangitan? Bakit Niya hinahayaan ang tao na magdusa ng taggutom at mga salot? Bakit Niya hinahayaan ang tao na magdusa ng mga sakunang ito? Kung anong uri ng Diyos Siya, wala ni isa sa inyo ang nangangahas na magsabi, at walang may kakayahang magpaliwanag. Masisigurado mo ba na Siya ang Espiritu? Nangangahas ka bang sabihin na Siya ang katawang-tao ni Jesus at wala nang iba? At nangangahas ka bang sabihin na Siya ay isang Diyos na magpakailanmang mapapako sa krus para sa kapakanan ng tao?

 

-mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

 

Talababa:

 

a. Wala sa orihinal na teksto ang pariralang "ang gawain ng."

 

Pinagmumulan

 

Write a comment

Comments: 0