· 

Pagpapahayag ng Bumalik na Panginoong Jesus | Umiiral ba ang Trinidad?

 

Pagpapahayag ng Bumalik na Panginoong Jesus | Umiiral ba ang Trinidad?

 

Pagkatapos mangyari ang katotohanan na si Jesus ay nagkatawang-tao, pinaniwalaan ito ng tao: Hindi lamang ang Ama sa langit, kundi ang Anak din, at maging ang Espiritu. Ito ang karaniwang paniwala ng tao, na mayroong ganitong Diyos sa langit: isang Trinidad na yaon ay ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu, lahat nasa isa. Ganito ang mga pagkaunawa ng buong sangkatauhan: Ang Diyos ay iisang Diyos, ngunit binubuo ng tatlong bahagi, na ipinalalagay ng lahat ng taong hindi matinag sa karaniwang mga pagkaunawa na ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu. Ang tatlong bahaging iyon lamang na pinag-isa ang kabuuan ng Diyos. Kung wala ang Banal na Ama, ang Diyos ay hindi magiging buo. Tulad nito, hindi rin magiging buo ang Diyos kung wala ang Anak o ang Banal na Espiritu. Sa kanilang mga pagkaunawa, naniniwala sila na hindi maituturing na Diyos ang Ama lamang o ang Anak lamang. Ang magkakasama lamang na Ama, Anak, at Banal na Espiritu ang maituturing na Diyos Mismo. Ngayon, lahat ng relihiyosong mananampalataya, kasama ang bawat isang alagad sa gitna ninyo, ay nakahawak sa paniniwalang ito. Ngunit, hinggil sa kung ang paniniwalang ito ay tama, walang sinumang makapagpapaliwanag, sapagkat palagi naman kayong naguguluhan sa mga bagay na patungkol sa Diyos Mismo. Bagama’t ang mga ito ay mga paniwala, hindi ninyo alam kung ang mga ito ay tama o mali, sapagkat kayo’y lubha nang nahawahan ng mga relihiyosong paniwala. Napakalalim na ng pagtanggap ninyo sa ganitong karaniwang mga paniwala ng relihiyon, at nakapasok na nang husto ang lasong ito sa inyong kalooban. Samakatuwid, sa bagay na ito ay bumigay na rin kayo sa mapaminsalang impluwensiyang ito, sapagkat wala naman talagang Trinidad. Ibig sabihin, walang Trinidad na Ama, Anak, at Banal na Espiritu. Lahat ng ito ay mga karaniwang paniwala ng tao, at mga maling paniniwala ng tao. Sa loob ng maraming siglo, naniwala na ang tao sa Trinidad na ito, na bunga ng mga pagkaunawa sa isip ng tao, na gawa-gawa ng tao, at hindi pa kailanman nakita noon ng tao. Sa lumipas na maraming taon, marami nang tanyag na teologo ang nakapagpaliwanag sa “tunay na kahulugan” ng Trinidad, ngunit malabo at hindi malinaw ang gayong mga paliwanag tungkol sa Trinidad bilang tatlong magkakaibang persona at magkakapareho ang diwa, at nalilito ang lahat ng tao sa “kabuuan” ng Diyos. Wala pang dakilang tao ang nakapagbigay ng isang masusing paliwanag kailanman; karamihan sa mga paliwanag ay pasado sa larangan ng pangangatwiran at sa kasulatan, ngunit walang sinumang tao ang may ganap na malinaw na pagkaunawa sa kahulugan nito. Ito ay dahil ang dakilang Trinidad na ito na nasasapuso ng tao ay hindi talaga umiiral. Sapagkat wala pang nakakita kahit kailan sa totooong mukha ng Diyos o naging mapalad na umakyat sa tahanan ng Diyos upang bumisita para suriin kung anong mga bagay ang naroon sa kinaroroonan ng Diyos, upang malaman kung ilang libu-libo o milyun-milyong henerasyon ang nasa “tahanan ng Diyos” o upang siyasatin kung ilan nga bang bahagi ang bumubuo sa likas na kabuuan ng Diyos. Ang pangunahing dapat masuri ay: ang gulang ng Ama at ng Anak, gayundin ng Banal na Espiritu; ang kanya-kanyang hitsura ng bawat persona; paano talaga nangyari na nagkakahiwalay Sila, at paano nangyayari na nagiging isa Sila. Sa kasamaang-palad, sa lahat ng maraming taong ito, wala ni isa mang nakakaalam sa katotohanan ng mga bagay na ito. Lahat ng ito ay haka-haka lamang, sapagkat wala ni isa mang taong nakaakyat sa langit para bumisita at bumalik dala ang isang “masusing pag-uulat” para sa buong sangkatauhan upang iulat ang katotohanan nito sa lahat ng masigasig at debotong relihiyosong mananampalataya na may pakialam sa Trinidad. Siyempre, hindi dapat ibunton ang sisi sa tao sa pagbubuo niya ng gayong mga paniwala, sapagkat bakit hindi isinama ng Amang si Jehova ang Anak na si Jesus nang nilikha Niya ang sangkatauhan? Kung, sa simula, ay lumipas ang lahat sa pangalan ni Jehova, mas maigi sana. Kung kailangan mang manisi, isisi na lang sa panandaliang pagkalimot ng Diyos na si Jehova, na hindi tinawag ang Anak at ang Banal na Espiritu sa harap Niya sa panahon ng paglikha, bagkus ay isinakatuparan ang Kanyang gawain nang mag-isa. Kung Sila ay gumawa lamang nang sabay-sabay, hindi ba Sila magiging isa? Kung, sa simula pa lang hanggang sa katapusan, ay mayroon lamang pangalang Jehova at wala ang pangalan ni Jesus mula sa Kapanahunan ng Biyaya, o kung tinawag pa rin Siyang Jehova noon, hindi ba hindi na sana nagdusa ang Diyos sa paghahating ito ng sangkatauhan? Para sigurado, hindi maaaring daingan si Jehova sa lahat ng ito; kung dapat mang manisi, hayaang sisihin ang Banal na Espiritu, na sa loob ng libu-libong taon ay nagpatuloy ng Kanyang gawain sa pangalang Jehova, ni Jesus, at maging ng Banal na Espiritu, ginugulo at nililito ang tao sa gayon ay hindi malaman ng tao kung sino talaga ang Diyos. Kung ang Banal na Espiritu Mismo ay nakágáwâ nang walang anyo o larawan, at higit pa rito, walang pangalan kagaya ng kay Jesus, at hindi Siya makita o mahawakan ng tao, naririnig lamang ang mga tunog ng kulog, hindi ba naging mas kapaki-pakinabang sana sa sangkatauhan ang ganitong uri ng gawain? Kaya ano ang maaaring gawin ngayon? Ang mga paniwala ng tao ay natitipong sing-taas ng bundok at sing-lawak ng dagat, hanggang sa hindi na natitiis ng Diyos ng kasalukuyan ang mga iyon at ganap na nasa kawalan. Noong unang panahon na si Jehova, si Jesus, at ang Banal na Espiritu pa lamang sa pagitan ng dalawa, hindi na alam ng tao kung paano niya iyon kakayanin, at ngayon nadagdag pa ang Makapangyarihan, na diumano ay bahagi rin ng Diyos. Sino ang nakakaalam kung sino Siya at sa kaninong persona ng Trinidad Siya nakikihalo o nakatago sa gaano mang karaming taon? Paano ito natitiis ng tao? Ang Trinidad pa lamang ay sapat nang habambuhay na ipaliwanag ng tao, ngunit ngayon ay mayroong “isang Diyos sa apat na persona.” Paano ito maipapaliwanag? Maipapaliwanag mo ba ito? Mga kapatid! Papaano ninyong napapaniwalaan ang gayong Diyos hanggang sa araw na ito? Saludo Ako sa inyo. Ang Trinidad ay sapat na upang tiisin, at datapuwa’t ngayon nagpapatuloy kayo sa pagkakaroon ng gayong di-natitinag na pananampalataya rito sa iisang Diyos sa apat na persona. Hinimok na kayong lumabas, ngunit tumatanggi kayo. Hindi kapani-paniwala! Ibang klase talaga kayo! Ang tao ay nakakarating hanggang sa paniniwala sa apat na Diyos at walang gagawin ukol dito; hindi ba ninyo iniisip na ito ay milagro? Hindi ko masabi na kayo ay nakakagawa ng gayong kalaking milagro! Sinasabi Ko sa inyo, sa totoo lang, walang Trinidad saanman sa sansinukob na ito. Ang Diyos ay walang Ama at walang Anak, lalong wala itong konsepto ng isang kasangkapang parehong ginagamit ng Ama at ng Anak: ang Banal na Espiritu. Ang lahat ng ito ang pinakamalaking kamalian at talagang hindi man umiiral sa mundong ito! Ngunit kahit ang gayong kamalian ay may pinagmulan at hindi ganap na walang batayan, sapagkat ang inyong isipan ay hindi napakapayak, at ang inyong mga ideya ay hindi walang katwiran. Sa halip, ang mga iyon ay medyo naaangkop at malikhain, kaya nga hindi napapasok ang mga iyon kahit ng sinumang Satanas. Kaya lamang ang mga ideyang ito ay pawang mga kamalian at talagang hindi umiiral! Ni hindi pa ninyo nakikita ang tunay na katotohanan; mga haka-haka at pagkaintindi lamang ninyo iyan, pagkatapos ay binubuo lamang ninyong lahat ito sa isang kuwento linlangin ang iba at makuha ang kanilang tiwala at makapangibabaw sa pinakahangal na mga tao na walang talino o katwiran, para maniwala sila sa inyong kahanga-hanga at kilalang “mga turo ng batikan.” Totoo ba iyan? Ito ba ang paraan ng pamumuhay na dapat tanggapin ng tao? Lahat ng ito ay walang kapararakan! Walang angkop ni isang salita! Sa loob nitong napakaraming taon, ang Diyos ay pinagbaha-bahagi ninyo sa ganitong paraan, papino nang papino ang pagbabahagi sa bawat henerasyon, hanggang sa ang isang Diyos ay lantarang pinagbaha-bahagi sa tatlong Diyos. At ngayon ay imposible na para sa tao na pagdugtung-dugtungin ang Diyos bilang isa, sapagkat napagbaha-bahagi na ninyo Siya nang pinung-pino! Kung hindi sa Aking mabilis na paggawa bago mahuli ang lahat, mahirap sabihin kung gaano katagal kayong mananatiling garapal sa ganitong paraan! Sa patuloy ninyong pagbabaha-bahagi ng Diyos sa ganitong paraan, paano pa Siyang nagiging inyong Diyos? Makikilala pa rin ba ninyo ang Diyos? Babalik pa rin ba kayo sa Kanya? Kung nahuli pa nang kaunti ang Aking pagdating, malamang ay ipinadala na ninyo ang “Ama at Anak,” si Jehova at si Jesus pabalik sa Israel at inari ang inyong mismong mga sarili na bahagi ng Diyos. Mabuti na lang, mga huling araw na ngayon. Sa wakas, dumating na rin ang araw na ito na matagal Ko nang hinintay, at pagkatapos lamang na Aking naisakatuparan itong yugto ng gawain sa pamamagitan ng Aking sariling kamay na ang inyong pagbabaha-bahagi sa Diyos Mismo ay napatigil. Kung hindi dahil dito, maaaring kayo ay namayagpag na, baka ipinapatong na ang lahat ng Satanas sa inyo sa mga altar upang sambahin. Ito ay inyong pakana! Ang inyong pamamaraan ng pagbabaha-bahagi sa Diyos! Magpapatuloy pa rin ba kayo ngayon? Hayaan ninyong tanungin Ko kayo: Ilan ba ang Diyos? Aling Diyos ang magdadala sa inyo ng kaligtasan? Ito ba ang unang Diyos, ang ikalawa, o ang ikatlo na palagi ninyong dinadalanginan? Alin sa Kanila ang palagi ninyong pinaniniwalaan? Ito ba ang Ama? O ang Anak? O ito ba ang Espiritu? Sabihin mo sa Akin kung sino ang pinaniniwalaan mo. Bagama’t sa bawat salitang iyong sinasabi na naniniwala ka sa Diyos, ang inyong totoong pinananiniwalaan ay ang inyong sariling utak! Wala talaga kayong Diyos sa inyong puso! At gayunman sa inyong mga isip ay ilan ang gayong mga “Trinidad”! Hindi ba kayo sumasang-ayon?

 

Kung ang tatlong yugto ng gawain ay sinusuri alinsunod sa konseptong ito ng Trinidad, kung gayon dapat ay mayroong tatlong Diyos yamang ang gawaing isinasagawa ng bawat isa ay hindi magkakatulad. Kung may sinuman sa inyo na nagsasabi na talagang mayroong Trinidad, ipaliwanag nga ninyo kung ano ba talaga itong isang Diyos sa tatlong persona. Ano ang Banal na Ama? Ano ang Anak? Ano ang Banal na Espiritu? Si Jehova ba ang Banal na Ama? Si Jesus ba ang Anak? Ano naman ang Banal na Espiritu? Hindi ba isang Espiritu ang Ama? Hindi ba isang Espiritu rin ang diwa ng Anak? Hindi ba ang gawain ni Jesus ay gawain ng Banal na Espiritu? Hindi ba ang gawain ni Jehova sa panahong iyon ay isinakatuparan ng Espiritu kagaya ng kay Jesus? Ilang Espiritu ba ang maaaring taglayin ng Diyos? Ayon sa iyong paliwanag, ang tatlong persona ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu ay iisa; kung gayon, may tatlong Espiritu, ngunit ang ibig sabihin ng magkaroon ng tatlong Espiritu ay mayroong tatlong Diyos. Ibig sabihin, walang iisang tunay na Diyos; paano pa tataglayin ng ganitong uri ng Diyos ang likas na diwa ng Diyos? Kung tinatanggap mo na iisa lamang ang Diyos, paano Siya nagkaroon ng isang anak at naging isang ama? Hindi ba mga paniwala mo lamang ang lahat ng ito? Iisa lamang ang Diyos, iisa lamang ang persona sa Diyos na ito, at iisa lamang ang Espiritu ng Diyos, gaya ng nasusulat sa Biblia na “Iisa lamang ang Banal na Espiritu at iisa lamang ang Diyos.” Mayroon mang Ama at Anak na binabanggit mo, iisa lamang naman ang Diyos, at ang diwa ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu na iyong pinaniniwalaan ay ang diwa ng Banal na Espiritu. Sa madaling salita, ang Diyos ay isang Espiritu, ngunit kaya Niyang magkatawang-tao at mabuhay sa piling ng mga tao, at mangibabaw rin sa lahat ng bagay. Sakop ng Kanyang Espiritu ang lahat at Siya ay nasa lahat ng dako. Kaya Niyang sabay na magkatawang-tao at mapasa-buong sansinukob. Dahil sinasabi ng lahat ng tao na ang Diyos lamang ang nag-iisang tunay na Diyos, iisa ang Diyos, na hindi kayang hatiin ninuman kung kailan niya gusto! Ang Diyos ay iisang Espiritu lamang, at iisang persona lamang; at iyon ang Espiritu ng Diyos. Kung tama ang sinasabi mong, ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu, hindi ba tatlong Diyos Sila? Ang Banal na Espiritu ay isa, ang Anak ay isa pa, at ang Ama ay isa pa rin. Sila’y magkakaibang persona na magkakaiba ang diwa, kaya paano naging bahagi ng iisang Diyos ang bawat isa sa Kanila? Ang Banal na Espiritu ay isang Espiritu; madali itong maunawaan ng tao. Kung gayon, lalo nang ang Ama ay isang Espiritu. Hindi pa Siya nakakababa sa lupa kailanman at hindi pa naging tao kailanman; Siya ang Diyos na si Jehova sa puso ng tao, at tiyak na Siya ay isa ring Espiritu. Kung gayon ano ang relasyon Niya sa Banal na Espiritu? Ito ba ang relasyon ng Ama sa Anak? O ito ba ang relasyon ng Banal na Espiritu sa Espiritu ng Ama? Ang diwa ba ng bawat Espiritu ay iisa? O ang Banal na Espiritu ba ay isang kasangkapan ng Ama? Paano ito maipapaliwanag? At ano naman ang relasyon ng Anak sa Banal na Espiritu? Ito ba ay relasyon sa pagitan ng dalawang Espiritu o relasyon ng isang tao sa isang Espiritu? Ito ay pawang mga bagay na hindi maaaring magkaroon ng paliwanag! Kung lahat Sila ay iisang Espiritu, walang magiging usapan tungkol sa tatlong persona, sapagkat taglay Nila ang iisang Espiritu. Kung Sila ay magkakaibang persona, magkakaiba-iba ang lakas ng Kanilang Espiritu, at talagang hindi Sila maaaring maging iisang Espiritu. Ang konseptong ito tungkol sa Ama, Anak, at Banal na Espiritu ay lubhang katawa-tawa! Pinaghihiwa-hiwalay nito ang Diyos at hinahati-hati Siya sa tatlong persona, bawat isa ay may katayuan at Espiritu; kung gayo’y paano Siya magiging isang Espiritu at isang Diyos pa rin? Sabihin ninyo sa Akin, nilikha ba ng Ama, ng Anak, o ng Banal na Espiritu ang mga kalangitan at lupa, at lahat ng bagay na naroon? Sabi ng ilan sama-sama raw Nilang nilikha ito. Kung gayon sino ang tumubos sa sangkatauhan? Ang Banal na Espiritu ba, ang Anak, o ang Ama? Sabi ng ilan ang Anak daw ang tumubos sa sangkatauhan. Kung gayon ay sino talaga ang Anak? Hindi ba Siya ang pagkakatawang-tao ng Espiritu ng Diyos? Ang tawag ng pagkakatawang-tao sa Diyos sa langit ay Ama mula sa pananaw ng isang taong nilikha. Hindi mo ba alam na si Jesus ay isinilang nang Siya ay ipaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu? Sumasa-Kanya ang Banal na Espiritu; anuman ang iyong sabihin, kaisa pa rin Siya ng Diyos sa langit, sapagkat Siya ang pagkakatawang-tao ng Espiritu ng Diyos. Ang ideyang ito tungkol sa Anak ay hindi talaga totoo. Isang Espiritu ang nagsasakatuparan ng lahat ng gawain; tanging ang Diyos Mismo, ibig sabihin, ang Espiritu ng Diyos ang nagsasakatuparan ng Kanyang gawain. Sino ang Espiritu ng Diyos? Hindi ba ito ang Banal na Espiritu? Hindi ba ang Banal na Espiritu ang umiimpluwensya kay Jesus? Kung ang gawain ay hindi naisakatuparan ng Banal na Espiritu (ibig sabihin, ang Espiritu ng Diyos), maaari bang katawanin ng Diyos Mismo ang Kanyang gawain? Nang tinawag ni Jesus sa pangalang Ama ang Diyos sa langit habang Siya ay nananalangin, ito ay ginawa lamang mula sa pananaw ng isang taong nilikha, dahil lamang sa dinamitan ng Espiritu ng Diyos ang Kanyang Sarili bilang isang karaniwan at normal na tao at nagkaroon ng panlabas na panakip ng isang nilikhang pagkatao. Kahit na ang nasa loob Niya ay ang Espiritu ng Diyos, ang Kanyang panlabas na anyo ay nanatili pa ring yaong sa karaniwang tao; sa madaling salita, Siya ay naging ang “Anak ng tao” na sinabi ng lahat ng tao, kabilang si Jesus Mismo. Dahil Siya ay tinawag na Anak ng tao, Siya ay tao (maging lalaki man o babae, sa alin mang kaso ay isa na may panlabas na pabalat ng isang tao) na ipinanganak sa isang normal na pamilya ng mga karaniwang tao. Samakatuwid, ang pagtawag ni Jesus sa Diyos sa langit sa pangalang Ama ay katulad lamang ng kung paano ninyo Siya tinawag na Ama noong una; ginawa Niya ang ganoon mula sa pananaw ng isang taong nilikha. Natatandaan pa ba ninyo ang Panalangin ng Panginoon na itinuro ni Jesus sa inyo na kabisaduhin? “Ama namin na nasa langit….” Hiniling Niya sa lahat ng tao na tawagin ang Diyos sa langit sa pangalang Ama. At yamang tinawag Niya rin Siyang Ama, Kanyang ginawa ang ganoon mula sa pananaw ng isang nasa katayuan na kagaya ng sa inyong lahat. Yamang tinawag ninyo ang Diyos sa langit sa pangalang Ama, ipinakikita nito na nakita ni Jesus ang Kanyang Sarili na kapantay ninyo, at bilang isang tao sa lupa na pinili ng Diyos (ibig sabihin, ang Anak ng Diyos). Kung tinatawag ninyo ang Diyos na “Ama,” hindi ba ito ay dahil sa kayo ay taong nilikha? Gaano man kadakila ang awtoridad ni Jesus sa lupa, bago ang pagkakapako sa krus, Siya ay Anak lamang ng tao, pinamamahalaan ng Banal na Espiritu (ibig sabihin, ng Diyos), at isa sa mga nilikhang tao sa lupa, sapagka’t hindi pa Niya nakukumpleto ang Kanyang gawain. Samakatuwid, ang pagtawag Niya ng Ama sa Diyos sa langit ay tanging Kanyang pagpapakumbaba at pagkamasunurin. Ang Kanyang pagtawag sa Diyos (ibig sabihin, ang Espiritu sa langit) sa gayong paraan, gayunman, ay hindi nagpapatunay na Siya ay ang Anak ng Espiritu ng Diyos sa langit. Sa halip, ito lamang ay dahil iba ang Kanyang pananaw, hindi dahil sa Siya ay ibang persona. Ang pag-iral ng magkakaibang mga persona ay isang kamalian! Bago ang Kanyang pagkakapako sa krus, si Jesus ay isang Anak ng tao na nakatali sa mga limitasyon ng laman, at hindi Niya lubos na taglay ang awtoridad ng Espiritu. Iyan ang dahilan kaya mahahanap lamang Niya ang kalooban ng Diyos Ama mula sa pananaw ng isang nilikha. Kagaya iyon noong tatlong beses Siyang manalangin sa Getsemani: “Huwag ang ayon sa ibig Ko, kundi ang ayon sa ibig Mo.” Bago pa Siya naitakda sa krus, Siya ang Hari ng mga Judio; Siya ay si Cristo, ang Anak ng tao, at hindi katawan ng kaluwalhatian. Kung kaya, mula sa pananaw ng isang taong nilikha, tinawag Niya ang Diyos na Ama. Ngayon, hindi mo masasabi na lahat ng tumatawag sa Diyos na Ama ay ang Anak. Kung ganoon nga ito, hindi ba lahat kayo ay magiging ang Anak sa sandaling ituro sa inyo ni Jesus ang Panalangin ng Panginoon? Kung hindi pa rin kayo kumbinsido, sabihin ninyo sa Akin, sino ang tinatawag ninyong Ama? Kung ang tinutukoy ninyo ay si Jesus, sino naman ang Ama ni Jesus para sa inyo? Pagkatapos umalis ni Jesus, ang ideyang ito ng Ama at ng Anak ay wala na. Ang ideyang ito ay angkop lamang sa mga taon nang si Jesus ay naging katawang-tao; sa ilalim ng lahat ng iba pang mga pangyayari, ang relasyon ay yaong sa pagitan ng Panginoon ng paglikha at isang nilikhang tao kapag tinatawag ninyo ang Diyos na Ama. Walang pagkakataon na maaaring makapanindigan ang ideya ng Trinidad ng Ama, Anak, at Banal na Espiritu; ito ay isang kamalian na bihirang makita sa paglipas ng mga panahon at hindi umiiral!

 

Maaaring maalala ng karamihan ang mga salita ng Diyos mula sa Genesis: “Lalangin Natin ang tao sa Ating larawan, ayon sa Ating wangis.” Ipagpalagay nang sinasabi ng Diyos na lalangin “Natin” ang tao sa “Ating” larawan, kung gayon ang “Natin” ay nagpapahiwatig ng dalawa o mahigit pa; yamang sinabi Niyang “Natin,” hindi lang pala iisa ang Diyos. Sa ganitong paraan, nagsimulang mag-isip ang tao sa pangkalahatan na may magkakaibang persona, at mula sa mga salitang ito lumitaw ang ideya tungkol sa Ama, Anak, at Banal na Espiritu. Ano kung gayon ang hitsura ng Ama? Ano ang hitsura ng Anak? At ano ang hitsura ng Banal na Espiritu? Maaari kaya na ang sangkatauhan ng kasalukuyan ay ginawa sa larawan ng isa na pinagsama-sama mula sa tatlo? Kung gayon ang larawan ba ng tao ay kagaya ng sa Ama, ng Anak, o ng Banal na Espiritu? Alin sa mga persona ng Diyos ang kamukha ng tao? Ang ideyang ito ng tao ay totoong mali at walang kabuluhan! Nahahati lamang nito ang isang Diyos sa maraming Diyos. Nang isulat ni Moises ang Genesis, tapos nang likhain ang sangkatauhan kasunod ng paglikha sa mundo. Sa simula pa lang, nang magsimula ang mundo, wala pa si Moises. At napakatagal pa bago isinulat ni Moises ang Biblia, kaya paano niya nalaman kung ano ang sinabi ng Diyos sa langit? Wala siyang kamalay-malay kung paano nilikha ng Diyos ang mundo. Sa Lumang Tipan ng Biblia, hindi binanggit ang Ama, Anak, at Banal na Espiritu, kundi ang iisang tunay na Diyos lamang na si Jehova, na nagsasakatuparan ng Kanyang gawain sa Israel. Tinatawag Siya sa iba’t ibang pangalan sa pagbabago ng mga kapanahunan, ngunit hindi nito napapatunayan na bawat pangalan ay tumutukoy sa ibang persona. Kung gayon nga, hindi ba magkakaroon ng napakaraming persona ng Diyos? Ang nakasulat sa Lumang Tipan ay ang gawain ni Jehova, isang yugto ng gawain ng Diyos Mismo para sa pagsisimula ng Kapanahunan ng Kautusan. Ito ay gawain ng Diyos, kung saan ayon sa Kanyang sinalita, ito’y nangyari, at ayon sa Kanyang iniutos, ito’y nanatili. Hindi sinabi ni Jehova kailanman na Siya ang Ama na pumaparito upang isakatuparan ang gawain, o hindi Niya ipinropesiya kailanman ang pagparito ng Anak upang tubusin ang sangkatauhan. Pagdating sa panahon ni Jesus, sinabi lamang na ang Diyos ay naging tao upang tubusin ang buong sangkatauhan, hindi sa ang Anak ang nakarating. Sapagkat ang mga kapanahunan ay hindi magkakatulad at ang gawain na ginagawa ng Diyos Mismo ay naiiba rin, kailangan Niyang isakatuparan ang Kanyang gawain sa loob ng iba’t ibang dako. Sa ganitong paraan, ang pagkakakilanlan na Kanyang kinakatawan ay naiiba rin. Naniniwala ang tao na si Jehova ang Ama ni Jesus, ngunit ito ay hindi totoong kinilala ni Jesus, na nagsabing: “Hindi kami kailanman kinilala bilang Ama at Anak; Ako at ang Ama sa langit ay iisa. Ang Ama ay nasa Akin at Ako ay nasa Ama; kapag nakikita ng tao ang Anak, nakikita nila ang Ama na nasa langit.” Kapag nasabi na ang lahat, maging ito man ang Ama o ang Anak, Sila ay isang Espiritu, hindi nahahati sa magkahiwalay na mga persona. Sa sandaling nagtatangka ang tao na magpaliwanag, ang mga usapin ay pinagugulo ng ideya tungkol sa magkakaibang mga persona, gayundin ang relasyon sa pagitan ng Ama, Anak, at Espiritu. Kapag ang tao ay nagsasalita tungkol sa magkakahiwalay na mga persona, hindi ba nito ginagawang totoo ang Diyos? Binibigyan pa ng ranggo ng tao ang mga persona bilang una, ikalawa, at ikatlo; lahat ng ito ay mga pagkaintindi lamang ng tao, hindi karapat-dapat na sangguniin, at lubos na hindi makatotohanan! Kung tatanungin mo siya: “Ilan ba ang Diyos?” sasabihin niya na ang Diyos ay ang Trinidad ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu: ang isang tunay na Diyos. Kung itinanong mo uli: “Sino ang Ama?” sasabihin niya: “Ang Ama ay ang Espiritu ng Diyos sa langit; Siya ang namumuno sa lahat, at Siya ang Panginoon ng langit.” “Kung gayon si Jehova ba ang Espiritu?” Sasabihin niya: “Oo!” Kung tinanong mo pa siya pagkatapos, “Sino ang Anak?” sasabihin niyang si Jesus ang Anak, siyempre pa. “Kung gayon ano ang kuwento ni Jesus? Mula kanino Siya nanggaling?” Sasabihin niya: “Si Jesus ay ipinanganak ni Maria sa pamamagitan ng paglilim ng Banal na Espiritu.” Kung gayon hindi ba ang Espiritu rin ang Kanyang katawan? Hindi ba ang Kanyang gawain ay kumakatawan din sa Banal na Espiritu? Si Jehova ay ang Espiritu, at gayundin naman ang sangkap ni Jesus. Ngayon sa mga huling araw, hindi na kailangang sabihin na ang Espiritu pa rin ang gumagawa;[a] paano nangyaring magkaiba Silang mga persona? Hindi ba ito ay ang Espiritu ng Diyos na nagsasakatuparan lamang ng gawain ng Espiritu mula sa magkakaibang mga pananaw? Sa gayon, walang pagkakaiba sa pagitan ng mga persona. Si Jesus ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, at walang alinlangan, ang Kanyang gawain ay tiyak na yaong sa Banal na Espiritu. Sa unang yugto ng gawain na isinakatuparan ni Jehova, hindi Siya naging tao ni nagpakita sa tao. Kaya hindi kailanman nakita ng tao ang Kanyang kaanyuan. Gaano man Siya kadakila at kataas noon, Siya pa rin ang Espiritu, ang Diyos Mismo na unang lumikha sa tao. Ibig sabihin, Siya ang Espiritu ng Diyos. Nang Siya ay nangusap sa tao mula sa gitna ng mga ulap, Siya ay isang Espiritu lamang. Walang nakasaksi sa Kanyang kaanyuan; sa Kapanahunan ng Biyaya nang ang Espiritu ng Diyos ay dumating tungo sa katawang-tao at nagkatawang-tao sa Judea saka lamang nakita ng tao sa unang pagkakataon ang larawan ng pagkakatawang-tao bilang isang Judio. Ang damdamin ni Jehova ay hindi nadarama. Gayunpaman, Siya ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, ibig sabihin, ipinaglihi sa pamamagitan ng Espiritu ni Jehova Mismo, at si Jesus ay ipinanganak pa rin na langkap ng Espiritu ng Diyos. Ang unang nakita ng tao ay ang Banal na Espiritu na bumababa gaya ng isang kalapati kay Jesus; hindi ito ang Espiritung tanging kay Cristo, bagkus ang Banal na Espiritu. Kung gayon naihihiwalay ba ang Espiritu ni Jesus mula sa Banal na Espiritu? Kung si Jesus ay si Jesus, ang Anak, at ang Banal na Espiritu ay ang Banal na Espiritu, paano Sila naging isa? Ang gawain ay hindi maisasakatuparan kung ganoon. Ang Espiritu sa loob ni Jesus, ang Espiritu sa langit, at ang Espiritu ni Jehova ay iisa lahat. Matatawag itong Banal na Espiritu, ang Espiritu ng Diyos, ang Espiritu na pinatindi nang makapitong beses, at ang Espiritung sumasalahat. Maisasakatuparan ng Espiritu ng Diyos ang maraming gawain. Nagagawa Niyang likhain ang mundo at wasakin ito sa pagpapabaha sa lupa; kaya Niyang tubusin ang buong sangkatauhan, at bukod pa riyan, lupigin at lipulin ang buong sangkatauhan. Ang gawaing ito ay isinasakatuparang lahat ng Diyos Mismo at hindi maaaring nagawa ng iba pa sa mga persona ng Diyos sa Kanyang lugar. Ang Kanyang Espiritu ay maaaring tawagin sa pangalang Jehova at Jesus, at maaari ding tawaging Makapangyarihan. Siya ang Panginoon, at Cristo. Maaari din Siyang maging Anak ng tao. Siya ay nasa kalangitan at nasa lupa rin; Siya ay nasa kaitaasan sa ibabaw ng mga sansinukob at nasa piling ng maraming tao. Siya ang tanging Panginoon ng langit at ng lupa! Mula sa panahon ng paglikha hanggang ngayon, ang gawaing ito ay naisagawa na ng Espiritu ng Diyos Mismo. Gawain man ito sa kalangitan o sa katawang-tao, lahat ay isinasakatuparan ng Kanyang sariling Espiritu. Lahat ng nilalang, sa langit man o sa lupa, ay nasa palad ng Kanyang makapangyarihang kamay; lahat ng ito ay gawain ng Diyos Mismo at hindi magagawa ng sinuman para sa Kanya. Sa kalangitan, Siya ang Espiritu subalit ang Diyos din Mismo; sa piling ng mga tao, Siya ay katawang-tao ngunit nananatiling Diyos Mismo. Bagama’t maaari Siyang tawagin sa daan-daang libong pangalan, Siya pa rin iyon Mismo, at lahat ng gawain[b] ay tuwirang pagpapahayag ng Kanyang Espiritu. Ang pagtubos sa buong sangkatauhan sa pamamagitan ng pagpapako sa Kanya sa krus ay tuwirang gawain ng Kanyang Espiritu, at maging ang pagpapahayag sa lahat ng bansa at lahat ng lupain sa mga huling araw. Sa lahat ng oras, matatawag lamang ang Diyos na ang makapangyarihan at nag-iisang tunay na Diyos, ang Diyos Mismo na sumasalahat. Walang magkakaibang persona, lalong wala itong ideya ng Ama, ng Anak, at ng Banal na Espiritu. Iisa lamang ang Diyos sa langit at sa lupa!

 

Ang plano sa pamamahala ng Diyos ay may saklaw na anim na libong taon at nahahati sa tatlong mga kapanahunan batay sa mga pagkakaiba sa Kanyang gawain: Ang unang kapanahunan ay ang Kapanahunan ng Kautusan ng Lumang Tipan; ang ikalawa ay ang Kapanahunan ng Biyaya; at ang ikatlo ay ang kabilang sa mga huling araw—ang Kapanahunan ng Kaharian. Kinakatawan sa bawa’t kapanahunan ang isang naiibang pagkakakilanlan. Ito ay dahil lamang sa pagkakaiba sa gawain, ibig sabihin, ang mga kinakailangan ng gawain. Ang unang yugto ng gawain noong Kapanahunan ng Kautusan ay isinakatuparan sa Israel, at ang ikalawang yugto ng pagtatapos ng gawain ng pagtubos ay isinakatuparan sa Judea. Para sa gawain ng pagtubos, si Jesus ay ipinanganak mula sa paglilihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu bilang tanging Anak. Lahat ng ito ay dahil sa mga kinakailangan ng gawain. Sa mga huling araw, ninanais ng Diyos na palawakin ang Kanyang gawain tungo sa mga bansang Gentil at lupigin ang mga tao roon, upang maaaring maging dakila ang Kanyang pangalan sa gitna nila. Ninanais Niyang patnubayan ang tao sa pag-unawa at pagpasok sa lahat ng katotohanan. Lahat ng gawaing ito ay isinasakatuparan ng isang Espiritu. Bagama’t maaari Niyang gawin ang gayon mula sa magkakaibang mga pananaw, ang kalikasan at ang mga panuntunan ng gawain ay nananatiling pareho. Sa sandaling pinagmamasdan mo ang mga panuntunan at kalikasan ng gawain na Kanilang naisakatuparan, malalaman mo na lahat ay ginawa ng iisang Espiritu. Maaari pa ring sabihin ng iba: “Ang Ama ay ang Ama; ang Anak ay ang Anak; ang Banal na Espiritu ay ang Banal na Espiritu, at sa huli, gagawin Silang iisa.” Kung gayon paano mo Sila dapat gawing iisa? Paano magagawang iisa ang Ama at ang Banal na Espiritu? Kung Sila ay likas nang dalawa, paano man Sila pagsamahin, hindi ba Sila mananatiling dalawang bahagi? Kapag sinabi mong ginagawa Silang isa, hindi ba pagsasama lamang iyan ng dalawang magkahiwalay na bahagi upang mabuo ang isa? Ngunit hindi ba dalawang bahagi Sila bago binuo? Bawat Espiritu ay may naiibang diwa, at ang dalawang Espiritu ay hindi magagawang iisa. Ang Espiritu ay hindi isang materyal na bagay at hindi katulad ng anumang iba pa sa materyal na mundo. Sa paningin ng mga tao, ang Ama ay isang Espiritu, ang Anak ay isa pa, at ang Banal na Espiritu ay isa pa rin, kung gayon ay naghahalo ang tatlong Espiritu na parang tatlong baso ng tubig sa isang buo. Hindi ba iyan tatlo na ginawang isa? Maling-mali ang paliwanag na iyan! Hindi ba nito pinaghihiwa-hiwalay ang Diyos? Paano magagawang isa ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu? Hindi ba sila tatlong bahagi at bawat isa’y magkakaiba ang likas na katangian? Mayroon pa rin yaong mga nagsasabi, “Hindi ba malinaw na sinabi ng Diyos na si Jesus ay ang Kanyang sinisintang Anak?” Si Jesus ang sinisintang Anak ng Diyos, na lubos Niyang kinalulugdan—tiyak na sinabi ito ng Diyos Mismo. Iyon ang Diyos na nagpapatotoo sa Sarili Niya mismo, nguni’t mula lamang sa ibang pananaw, yaong sa Espiritu sa langit na sumasaksi sa Kanyang sariling pagkakatawang-tao. Si Jesus ay ang Kanyang pagkakatawang-tao, hindi ang Kanyang Anak sa langit. Naiintindihan mo ba? Hindi ba ang mga salita ni Jesus na, “Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin,” ay nagpapahiwatig na Sila ay isang Espiritu? At hindi ba dahil sa pagkakatawang-tao kaya Sila ay nagkahiwalay sa pagitan ng langit at lupa? Sa katotohanan, Sila ay iisa pa rin; kahit ano pa, ito ay ang Diyos lamang na sumasaksi sa Sarili Niya. Dahil sa pagbabago sa mga kapanahunan, sa mga kinakailangan ng gawain, at sa iba’t ibang yugto ng Kanyang plano ng pamamahala, ang pangalan na ginagamit ng tao na pantawag sa Kanya ay naiiba rin. Nang Siya ay dumating upang isakatuparan ang unang yugto ng gawain, Siya ay matatawag lamang na Jehova, ang pastol ng mga Israelita. Sa ikalawang yugto, ang nagkatawang-taong Diyos ay matatawag lamang na Panginoon, at Cristo. Nguni’t sa panahong iyon, sinabi lang ng Espiritu sa langit na Siya ang sinisintang Anak ng Diyos, at hindi binanggit ang Kanyang pagiging natatanging Anak ng Diyos. Hindi ito talaga nangyari. Paano magkakaroon ng iisang anak lamang ang Diyos? Kung gayon ang Diyos ay hindi maaaring maging tao? Sapagka’t Siya ang pagkakatawang-tao, Siya ay tinawag na sinisintang Anak ng Diyos, at, mula rito, dumating ang relasyon sa pagitan ng Ama at Anak. Ito ay dahil lamang sa paghihiwalay sa pagitan ng langit at lupa. Nanalangin si Jesus mula sa pananaw ng katawang-tao. Yamang nagbihis Siya ng isang katawang-tao ng gayong normal na pagkatao, ito ay mula sa pananaw ng katawang-tao na Kanyang sinabi: “Ang aking balat ay yaong sa nilikhang tao. Yamang Ako ay nagbihis ng katawang-tao upang makarating dito sa lupa, Ako ngayon ay malayo, malayung-malayo mula sa langit.” Sa kadahilanang ito, makakapanalangin lamang Siya sa Diyos Ama mula sa pananaw ng katawang-tao. Ito ang Kanyang tungkulin, at ito ang dapat maipagkaloob sa nagkatawang-taong Espiritu ng Diyos. Hindi masasabi na hindi Siya Diyos dahil lamang sa nananalangin Siya sa Ama mula sa pananaw ng katawang-tao. Bagama’t tinatawag Siya na sinisintang Anak ng Diyos, Siya pa rin ay Diyos Mismo, sapagka’t Siya ang pagkakatawang-tao ng Espiritu, at ang Kanyang sangkap ay ang Espiritu pa rin. Sa paningin ng tao, nagtataka sila kung bakit Siya nananalangin kung Siya ang Diyos Mismo. Ito ay dahil Siya ang Diyos na nagkatawang-tao, Diyos na nabubuhay sa loob ng katawang-tao, at hindi ang Espiritu sa langit. Sa paningin ng tao, ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu ay Diyos lahat. Ang tatlo lamang na ginawang isa lahat ang maaaring ituring na isang tunay na Diyos, at, sa ganitong paraan, ang Kanyang kapangyarihan ay bukod-tanging pinakadakila. May mga nagsasabi pa rin na sa ganitong paraan lamang Siya magiging makapitong beses na pinatinding Espiritu. Nang manalangin ang Anak matapos ang Kanyang pagparito, sa Espiritu Siya nanalangin. Ang totoo, nanalangin Siya noon mula sa pananaw ng isang nilikha. Sapagkat ang katawang-tao ay hindi buo, hindi Siya buo at marami Siyang kahinaan nang pumasok Siya sa katawang-tao, at masyado Siyang naligalig nang isakatuparan Niya ang Kanyang gawain sa katawang-tao. Kaya nga tatlong beses Siyang nanalangin sa Diyos Ama bago Siya ipinako sa krus, at maraming beses pa bago nangyari iyon. Nanalangin Siya na kasama ng Kanyang mga disipulo; nanalangin Siyang mag-isa sa ibabaw ng isang bundok; nanalangin Siya sakay ng bangkang-pangisda; nanalangin Siya na kasama ng napakaraming tao; nanalangin Siya habang nagpuputul-putol ng tinapay; at nanalangin Siya habang binabasbasan ang iba. Bakit Niya ginawa ang gayon? Sa Espiritu Siya nanalangin; nananalangin Siya sa Espiritu, sa Diyos sa langit, mula sa pananaw ng katawang-tao. Samakatuwid, mula sa pananaw ng tao, si Jesus ay naging ang Anak sa yugtong iyon ng gawain. Sa yugtong ito, gayunman, hindi Siya nananalangin. Bakit nagkaganito? Sapagkat ang dala-dala Niya ay ang gawain ng salita, at ang paghatol at pagkastigo ng salita. Hindi Niya kailangan ang mga panalangin, dahil ang Kanyang ministeryo ay upang magsalita. Hindi Siya ipinapako sa krus, at hindi Siya ibinibigay ng tao sa mga may kapangyarihan. Isinasakatuparan lamang Niya ang Kanyang gawain at nakatakda na ang lahat. Nang manalangin si Jesus noon, nanalangin Siya sa Diyos Ama para sa pagbaba ng kaharian ng langit, para mangyari ang kalooban ng Ama, at para masimulan na ang gawain. Sa yugtong ito, nakababa na ang kaharian ng langit, kaya kailangan pa ba Siyang manalangin? Ang Kanyang gawain ay wakasan ang kapanahunan, at wala nang mga bagong kapanahunan, kaya kailangan pa bang manalangin para sa susunod na yugto? Sa tingin ko ay hindi na!

 

Maraming magkakasalungat sa mga paliwanag ng tao. Tunay nga, ang lahat ng ito ay mga pagkaunawa ng tao; nang walang masusing pagsisiyasat, lahat kayo ay maniniwala na totoo ang mga iyon. Hindi ba ninyo alam na ang ideyang ito tungkol sa Diyos bilang Trinidad ay pagkaunawa lamang ng tao? Walang kaalaman ang tao na buo at lubos. Palaging mayroong mga karumihan, at napakaraming ideya ng tao; ipinapakita nito na hindi talaga maipapaliwanag ng isang nilikha ang gawain ng Diyos. Napakaraming iniisip ng tao, lahat ay nagmumula sa lohika at pag-iisip, na sumasalungat sa katotohanan. Lubos bang masusuri ng iyong lohika ang gawain ng Diyos? Makakatamo ka ba ng kabatiran sa lahat ng gawain ni Jehova? Ikaw ba bilang tao ang siyang nakakaaninag ng lahat ng ito, o ito ba ay ang Diyos Mismo ang Siyang nakakakita mula sa kawalang-katapusan hanggang sa kawalang-katapusan? Ikaw ba ang siyang nakakakita mula sa kawalang-katapusan noong matagal nang nakalipas na panahon hanggang sa kawalang-katapusan na darating, o ang Diyos lamang ba ang siyang nakakagawa nito? Ano ang masasabi mo? Gaano ka karapat-dapat upang ipaliwanag ang Diyos? At sa anong batayan ang iyong paliwanag? Diyos ka ba? Ang mga kalangitan at ang lupa, at lahat ng bagay na nakapaloob dito ay nilikha ng Diyos Mismo. Hindi ikaw ang gumawa nito, kaya bakit ka nagbibigay ng maling mga pagpapaliwanag? Ngayon, nagpapatuloy ka ba sa paniniwala sa Trinidad? Hindi mo ba naiisip na masyado itong mabigat sa ganitong paraan? Mas makabubuti para sa iyo na maniwala sa isang Diyos, hindi sa tatlo. Mas makabubuti ang maging magaan, sapagkat ang pasanin ng Panginoon ay magaan.

 

Mga Talababa:

 

a. Wala sa orihinal na teksto ang pariralang “ang gumagawa.”

 

b. Wala sa orihinal na teksto ang pariralang “ng gawain.”

 

Write a comment

Comments: 0